Nienke leeft met blijvend hersenletsel

Nienke leeft met blijvend hersenletsel: ‘Vecht niet tegen je lichaam, maar leer van jezelf te houden’ 

Nienke van Bezooijen (57) uit Apeldoorn is moeder van twee kinderen en sinds vorig jaar weduwe. Haar leven is er een vol uitdagingen en overwinningen. In 2019 komt ze erachter dat ze aan één kant doof is. Wat begint als een onverklaarbare doofheid gaat al snel samen met een ongewone hartslag in haar oor. Nienke besluit toch een arts te raadplegen. De diagnose is snel: een paraganglioom, een erfelijke, goedaardige hersentumor. 

De behandeling van de tumor gaat voor Nienke niet zonder slag of stoot. Aan de operatie die volgt, houdt ze spraak- en slikproblemen over. Bepaald niet handig met haar werk als sprekerscoach. Door de intensieve bestraling en de gevolgen van de operatie moet Nienke ook leren omgaan met blijvend hersenletsel. “Prikkels komen nu dubbel bij mij binnen aan één kant, waardoor ik snel overprikkeld ben”, legt ze uit. “Ik moet sindsdien echt mijn leven opnieuw uitvinden.”  

Grenzen stellen 

Haar sociale leven heeft door haar niet-aangeboren hersenletsel grote veranderingen ondergaan. Ze verloor haar man aan psychische klachten. En ook haar kinderen, vrienden en familie konden haar nieuwe leven moeilijk accepteren. Door een gebrek aan begrip, zelfs van artsen en hulpverleners, was het voor Nienke een lange en eenzame zoektocht om steun en kennis te vinden. Toch is ze zichzelf nooit verloren. Nienke: “Sterker nog: ik heb door dit alles veel beter geleerd om mijn grenzen te stellen. Ik weet nu ook precies wat mij energie kost en wat me energie geeft. Ik ken mezelf beter dan ooit, dat is ook veel waard.”  

Omarm jezelf 

Wat haar herstel heeft geholpen, was het omarmen van acceptatie en het vinden van veerkracht. In Amerika volgde Nienke een training in emotionele zelfregulatie door hartcoherentie: jezelf vangen vóórdat je valt. “Dat gaf me inzicht in hoe ik mezelf kon kalmeren. Ik leerde de signalen van mijn lichaam te lezen, in plaats van ertegen te vechten.” Inmiddels heeft ze er haar werk van gemaakt anderen met NAH hierbij te helpen. “De rust die ik in mezelf heb gevonden, gun ik anderen ook. Het heeft geen zin om boos te blijven op je lichaam, dat helpt je niet vooruit. Vecht er niet tegen, maar leer van jezelf te houden. Als je boos blijft op je lichaam, word je nooit een goed samenwerkend team met jezelf.” Haar motivatie om haar verhaal te delen komt voort uit de wens om anderen te inspireren. “Als ik het zonder groot vangnet kan redden, kan iedereen dat,” zegt ze vastberaden.  

Nienke kijkt naar de toekomst met een nieuwe overtuiging. Elke ochtend staat Nienke op en vraagt zich af: ‘Hoe hangt de vlag erbij?’ Ze kijkt naar wat er wel is en kan. Haar boodschap is helder en krachtig: blijf van jezelf houden, leer te accepteren, en zoek naar wat mogelijk is.