”Door mijn lichamelijke letsel was er weinig aandacht voor mijn hersenletsel”

Femke was 24 jaar toen ze een hersenschudding opliep. Op haar nieuwe racefiets, onderweg naar haar grootouders, kreeg ze een auto-ongeluk. De spoedeisende hulp had met name aandacht voor haar lichamelijke letsel. Na haar hersenschudding stond haar hele leven op z’n kop. En van haar ‘vorige’ leven, was nog weinig over. Totdat ze een behandeling volgde waardoor ze haar leven grotendeels weer terugkreeg.

“Op een miezerige zaterdagochtend stapte ik trots op m’n gloednieuwe racefiets. Ik had hem aangeschaft omdat ik net was verhuisd en nu wat verder van m’n hockeyclub, ouders en familie woonde. Nog steeds prima te doen met de fiets, maar met een racefiets ben je dan toch net wat sneller. Het was de derde keer dat ik op m’n nieuwe fiets stapte. Voorlopig ook de laatste keer.

Weinig aandacht voor mijn hersenschudding

Ik was onderweg naar mijn oma en opa om een kopje koffie te drinken. Gewapend met voldoende gebak in mijn rugzak ging ik op pad. Helaas kwam ik niet verder dan het eerste kruispunt. Een auto die mij voorrang moest geven, zag mij over het hoofd. Voor ik het wist, lag ik midden op de straat. Van het ongeluk zelf kon ik mij niets meer herinneren; gelukkig maar.

Door mijn lichamelijke letsel had de spoedeisende hulp weinig aandacht voor de hersenschudding die ik opliep tijdens dit ongeluk. Ik mocht naar huis maar drie dagen later kwam ik weer terug op de spoedeisende eerste hulp (SEH). Ik had enorme hoofdpijn, duizeligheid en een onbestemd warrig gevoel. Dit laatste vind ik nog steeds lastig uit te leggen. Maar degenen die ooit een hersenschudding opliepen, begrijpen wat ik bedoel. Ik werd weer naar huis gestuurd met informatiebrochures en het advies rust te nemen.

Overprikkeling en vermoeidheid door de hersenschudding

Na het ongeluk stond m’n hele leven volledig op z’n kop: ik kon bijna niks meer aan. Alles was mij te veel. De hersenschudding veroorzaakte bij mij enorme overprikkeling en oververmoeidheid. Van drie keer per week op het hockeyveld staan, een fulltime baan, veel sociale contacten en een volgeplande agenda ging ik naar alleen maar op de bank liggen. Letterlijk. Zelfs de kleinste dingen zoals douchen, de was opvouwen of de vaatwasser leegruimen, werden een hele opgave. Ik herkende mezelf niet meer terug. Mijn vrienden en familie zagen nog maar een schim van wie ik was. Dit vond ik het ergste: ik wist hoe mooi mijn leven ooit was, waartoe ik in staat was. Van dat ‘vorige’ leven moest ik afscheid nemen.

CFX behandeling in Utah

In Nederland kon ik niet de hulp vinden die ik nodig had, namelijk een CFX* behandeling. Dus besloten mijn familie en ik naar Utah, Amerika te gaan om deze behandeling te volgen. Het was geen gemakkelijke of korte weg. Maar ik kwam steeds weer dichter bij de persoon die ik was voordat ik het ongeluk kreeg. Mijn oude leven kreeg ik stukje bij beetje weer terug.

Twee jaar na het ongeluk kan ik weer werken, concerten bezoeken en een paar keer in de week sporten. Mijn agenda wordt steeds een beetje voller met leuke dingen. Inmiddels stap ik ook weer op de racefiets – maar nooit meer zonder helm. Want één ding is mij duidelijk: al let ik zelf nog zo goed op in het verkeer, andermans gedrag heb je niet in de hand”.

Landelijke Dag van de Fietshelm

Op woensdag 19 april 2023 is de tweede Landelijke Dag van de Fietshelm. Deze dag is een initiatief van de Hersenstichting, Artsen voor Veilig Fietsen, HersenStrijd fonds, VeiligheidNL, Interpolis, ANWB, Veilig Verkeer Nederland en Provincie Fryslân. Door het hele land zijn er activiteiten die fietsers bewust(er) maken van hoe belangrijk het is de fietsveiligheid te verbeteren en de fietshelm te promoten!

* De CFX-aanpak in Amerika is een intensieve behandeling van ongeveer een week en begint met een functionele MRI ( fMRI). Op dat moment moet de patiënt opdrachten uitvoeren en geeft de scanner inzicht in de activiteiten van de verschillende hersengebieden. Daarna volgen er enkele dagen van intensieve revalidatie met onder meer fysiotherapie, geheugentaken en oogvolg-oefeningen, afgewisseld met psychologische begeleiding en leefstijladviezen. De Amerikaanse kliniek stemt de therapie af op de bevindingen van de scan. Na de behandeling gaat de patiënt opnieuw de MRI-scanner in om veranderingen in hersenfuncties te meten.