Regelmatig heb ik in een blog en in mijn boek wel verteld dat ik graag en veel fiets. Vanwege balansproblemen doe ik dat op een driewielfiets. Het is namelijk bij mij zeker niet zo dat ik altijd zo enthousiast ben geweest over de driewielfiets. Daar ging wel wat aan vooraf. Met de fysiotherapie oefenen op een gewone fiets, het ging eigenlijk best goed, in het park. Tot het moment dat ik weer echt...
Ik heb net mijn boodschap gedaan, lopend naar het centrum van ons mooie dorp, genietend van de mooie dag. Het is ongeveer 18 graden, de zon schijnt en ik besluit mijn wandeling wat langer te maken en loop door het park terug. Langs het pad staat een uitnodigend bankje. Ik heb mijn e-reader bij en besluit even te genieten van het prachtige weer. Een traan Na zo’n 3 kwartier wandel ik weer ver...
Getroffen worden door een beroerte, verder met NAH moeten leven en daardoor niet meer kunnen werken of andere activiteiten, die je voorheen deed, niet meer kunnen doen. Je staat er in je gezonde drukke leven niet bij stil dat alles ineens op kan houden. Zomaar ineens kun je ermee geconfronteerd worden en dan kom je in een andere wereld terecht. Revalideren en langzaam tot het besef komen dat je le...
Er ligt een boek voor mij. Een boek over het weer oppakken van het leven met nah. Weet je wat heel vreemd, maar ook trots voelt? Op de cover prijkt mijn naam, ineens ben ik auteur! De fijne positieve titel Een goed leven met NAH werd me zomaar op een spontaan moment op ‘ons’ zorgatelier gegeven door een inspirerende lotgenote, Diana. Op de cover prijkt ook een prachtige afbeelding va...
Guus wordt in een kunstmatige coma gehouden. Het enige wat wij kunnen doen is bij hem zijn. We praten met hem, houden zijn hand vast, luisteren naar muziek, lezen voor uit de Donald Duck en smeren zijn armen en benen in met bodylotion. Na acht kritieke dagen wordt geprobeerd om Guus te laten ontwaken uit de kunstmatige coma. De artsen leggen uit dat dit gebeurt door te stoppen met het toedienen va...
De afgelopen weken ging het goed met me. Eindelijk had ik, na bijna 6 jaar, geaccepteerd dat ik niet meer zou kunnen werken. Al die jaren heb ik mezelf voorgehouden dat ik ooit wel weer aan het werk zou kunnen, ondanks dat ik volledig afgekeurd ben. Constant ben ik in die jaren bezig geweest met bedenken wat ik eventueel wel zou kunnen en hoe ik dat dan zou moeten doen. Ik ben het nu eindelijk een...
Het is een zondagmiddag en ik besluit om mijn administratie bij te werken. Ik woon inmiddels al meer dan een jaar in mijn nieuwe huis en het is er nog niet van gekomen. Iedere brief die binnen kwam is geopend, gelezen en afgewerkt indien nodig en anders weggegooid. Al die brieven en rekeningen zijn vervolgens in een grote doos beland met het idee dit maandelijks uit te zoeken. Nu moest het maar ee...
“Iedereen is wel eens moe.” Hoe vaak heb jij dat gehoord? Alle onbegrip over vermoeidheid samengevat in vijf woorden. Woorden waar je doodmoe van wordt. Natuurlijk, iedereen is wel eens moe. Maar het ene moe is het andere moe niet. Kun je dat in woorden vangen? Waarom zou je dat willen? Het probleem van geen woorden voor vermoeidheid Gezonde vermoeidheid na een drukke dag en ongezonde vermoeid...
Ieder voor zich, verscholen achter een computerscherm, vertegenwoordigd door een profielfoto, contact met lotgenoten, mensen die begrijpen wat je voelt. Je kunt alles zeggen terwijl je rustig thuis zit. Dit is voor velen van ons makkelijker dan het maken van contact in het echte leven. Nergens vind je zoveel lotgenoten bij elkaar. Dit is de tijd van elkaar ontmoeten op social media dus daar gaan w...
Toon meer berichten
