Een rib uit m’n lijf
20 december, 2024
Woensdag 06 november 2019
Voor ons HersenMagazine (thema ‘ Angst’) interviewden we onze blogger Karin over haar angst- en dwangstoornis.
Onder haar rode haar zijn twee draden voelbaar. ‘Die draden’, vertelt Karin Uijtdewillegen (38), ‘zijn verbonden aan een geïmplanteerd kastje in mijn borst dat elektrische impulsen naar mijn hersenen zendt. Zo moet het rustiger worden in mijn hoofd, waardoor ik minder dwang en minder angst zou moeten ervaren.’
In de gang staan Karins schoenen tot op de millimeter nauwkeurig op één lijn. De magnetron in de keuken staat exact in het midden van de koel-vriescombinatie, en de kopjes en glazen staan in de keukenkast, alsof er een meetlat langs is gelegd. Úren is Karin bezig met het nauwkeurig ordenen van spullen. Niet omdat ze dat zo leuk vindt, maar omdat het ‘moet’. ‘Er zit veel tijd in een angst- en dwangstoornis’, bevestigt Karin. ‘De dwang die ik voel heeft te maken met controle houden. Als ik de controle niet kan houden, word ik namelijk onrustig en wordt het chaotisch in mijn hoofd.’
“Tijdens het tv-programma kwam ik niet van mijn angsten af, maar ik zag wel dat ik niet de enige was”
Vroeger uitte haar dwang zich ook in rituelen. Als Karin ’s ochtends opstond, ging ze eerst naar beneden naar het toilet, dan terug naar boven om zich te wassen, weer terug naar beneden om te eten, terug naar boven om haar haar te doen, weer terug naar beneden om verder te eten, en terug naar boven om haar tanden te poetsen. ‘Aan het einde van dit ritueel stampte ik op de vloer. Dat moest van mezelf. Mijn ouders en zus en broer vonden het maar raar. De dwang voel ik nog, maar de rituelen zijn wel minder geworden.’
Karin voelt niet alleen dwang, maar ook veel angst. Dat begon toen ze acht was. Karin was bang voor heel veel dingen. ‘Het begon met angst voor overgeven’, vertelt ze. ‘Later voelde ik me buitengesloten door anderen en werd ik bang voor het contact met andere kinderen. Ik wist dat ik anders was dan anderen. Ik had een heel negatief zelfbeeld. Heel de dag was ik misselijk van de angst.’
Op haar achttiende werd ‘een angst-en dwangstoornis’ gediagnosticeerd. Karin kreeg therapie van een psychiater en ook angstremmers om met de stoornis om te kunnen gaan. Maar haar angst en dwang verminderden niet. School en, later, werk en relatie werden haast onmogelijk. ‘In 2014 heb ik met mijn toenmalige partner meegedaan aan het tv-programma Geef mij nu je angst. Tijdens het programma kwam ik niet van mijn angsten af, maar ik zag wel dat ik niet de enige was.’ Vlak na het tv- programma liep haar relatie stuk. ‘Mijn angst- en dwangstoornis waren ook voor mijn relatie moeilijk.’ Het stel ging uit elkaar en uit noodzaak moest Karin bij haar ouders gaan wonen.
Het ging niet goed met Karin. ‘Ik zag het leven niet meer zitten’, vertelt ze. ‘Al die therapie, de oefeningen, de medicijnen. Ik heb ook nog een vrijwillige opname gehad van een half jaar in een angstkliniek … Ik was zó klaar met alles en sprak zelfs al over euthanasie! Zo wilde ik niet door blijven leven. ’Van een psychiater hoorde Karin dat Deep Brain Stimulation (DBS) misschien nog uitkomst kon bieden. Bij DBS wordt een neurostimulator geïmplanteerd die elektrische impulsen uitzendt naar specifieke hersendelen. De methode wordt al langer toegepast bij parkinson en tegenwoordig ook in de psychiatrie.
Karin werd op 25 januari 2018 geopereerd. Weliswaar hield ze er een litteken van zeven centimeter op haar borst aan over, maar dat vond ze onbelangrijk. ‘Ik kon weer genieten’, vertelt ze. ‘Gewoon, leven. Ik doe vrijwilligerswerk waar ik graag naartoe ga en ik speel elke week volleybal, waar ik veel voldoening uit haal, maar ik begin me weer onrustiger te voelen. Mijn hevige angstaanvallen zijn wel minder dan voorheen, maar de dwang is weer net zo erg als eerst! Waarschijnlijk zijn mijn hersenen gewend aan de prikkels. De neurostimulator kan qua voltage niet meer hoger gezet worden. Dan heb ik juist kans op hersenschade. Ondanks DBS ben ik nu toch uitbehandeld.’
Karin blogt over haar leven met angst- en dwangstoornissen en haar depressie. Lees hier de blogs van Karin.