Mans wil geen boze, geprikkelde vader zijn

Hoe overprikkeling er bij Mans uitziet

‘Ik raak overprikkeld als ik te lang een cognitieve taak doe. Bijvoorbeeld als ik heel lang in een online vergadering zit of de krant lees. Verder raak ik overprikkeld als ik zonder plan een klus ga uitvoeren, zoals een nieuw stroomdraad aanleggen voor het weiland. Ook door geluid kan ik overprikkeld raken, bijvoorbeeld in een drukke kroeg. Of wanneer mijn kinderen heel druk zijn en veel lawaai maken in huis. Eerst had ik ook veel last van visuele prikkels, maar dat is in de loop der jaren minder geworden.’ 

De invloed van overprikkeling op Mans’ leven

‘Als ik mijn ogen dicht doe, voel ik druk op mijn hoofd en lijkt het wel te suizen. Ik ben snel geagiteerd, ik ga fouten maken en vergeet snel dingen. Bijvoorbeeld dat ik een pan op het vuur had staan. Ik kan mijn werk als huisarts daardoor niet meer uitvoeren. Maar ook het werk als multitaskende huisvader is vaak al te veel. Ik heb aan mijn kinderen en vrouw gevraagd wat ze merken als ik overprikkeld ben. Ze zeggen dat ik hun leuke grapjes dan niet meer kan waarderen, veel ga zuchten, kortaf word en alles in de gebiedende wijs zeg. Als ze niet meteen doen wat ik zeg, word ik boos en geef ik de kinderen straf. Nog dagelijks loop ik er tegenaan dat ik het leven wil vieren, maar dat dat niet gaat. En dat ik op tijd moet rusten om te voorkomen dat ik een hele boze, geprikkelde vader word. Omdat ik overdag altijd een uur slaap, kunnen we ook nooit meer wat spontaans doen. Als ik mijn kinderen in de ochtend beloofd heb om in de middag iets leuks te doen, moet ik ze vaak teleurstellen.’ 

Hoe Mans met overprikkeling omgaat

‘Ik probeer goed mijn rustmomenten te plannen. Ook zorg ik dat ik fysiek zo fit mogelijk blijf, en mijn hartslag af en toe lekker omhoog jaag. Verhoogde doorbloeding in je hersenen maakt je naar mijn idee weerbaarder voor prikkels. Blijf ook inchecken bij jezelf. Op een slechte dag houd ik doelen klein en haalbaar, zo kun je aan het einde van de dag toch nog een voldaan gevoel hebben. Soms laat ik prikkels bewust toe, maar wel met mate. Ik merk nog steeds vooruitgang in de afname van mijn prikkelgevoeligheid. Daardoor kan ik ondanks mijn beperkingen genieten van het leven. Ik kan bijvoorbeeld heel blij worden als ik een gekraagde roodstaart in de tuin zie. Of als mijn dochter een sprongetje maakt met haar pony.’