What’s in a word … 

Enige tijd terug hoorde ik de opmerking ‘Je moet het werk ook niet belangrijker maken dan het was’. 

De opmerking was absoluut en zeer zeker niet verkeerd bedoeld, daarvoor kende ik haar goed genoeg en dus kon ik het hebben. Het was om me te helpen een stap te kunnen zetten. Het was omdat het me zo enorm gegund werd verder te kunnen op een manier die bij mijn leven paste. Het was zo goed bedoeld … en toch bleef hij hangen en dacht ik er over na. 

Werk

Ik begreep de opmerking op zich best, want als je alleen naar het woordje ‘werk’ keek dan wás het ook alleen maar ‘werk’ en waren er nog zoveel meer dingen in het leven. Hoe groot de impact van het woordje ‘werk’ voor mij was, was eigenlijk ook niet goed te begrijpen en dat begreep ik dan weer wel. Mijn werk was niet zomaar en alleen mijn werk, het was zoveel meer dan dat. 

Voorheen fietste ik dagelijks naar mijn werk en was mijn werk gewoon mijn werk, niets meer dan dat. Natuurlijk was het dat wel, maar dat realiseerde ik me niet. Het was er gewoon; ik was er blij mee, en de meeste dagen waren fijn. Natuurlijk had ik wel eens een dag dat ik me niet zo lekker voelde, slecht geslapen had of dat de herfststorm eraan kwam … wat ik dan weer merkte aan de leerlingen in de groep. Na zo’n dag was het goed dat het klaar was, maar hé, niets menselijks en doodnornaals was me vreemd. De meeste dagen vlogen heerlijk, lachend, spontaan en meestal naar volle tevredenheid voorbij. 

En wat voor dag het dan ook was, na een dag ging ik terug naar huis. Kwam ik thuís in een fijn en sfeervol huis, waar de kachel brandde, de hond me kwam begroeten, waar ik kletste met mijn man en kinderen, waar we luisterden naar elkaars verhalen en we samen een kopje koffie dronken voor we met het eten begonnen. 

Zoveel meer dan dat

Mijn werk was zoveel meer dan dat. Het was een best bepalend deel van mijn leven. Het was een stukje van mijn identiteit, een stukje van mijn ‘zijn’, een stukje ‘ik’, een invulling van het grootste gedeelte van mijn week. Het was contact met de buitenwereld en een deel van mijn sociale netwerk. Het was een steentje bijdragen aan de maatschappij, iets betekenen in de ontwikkeling van kinderen, zodat ze met een goede basis verder konden. Het was goed voor mijn eigenwaarde en mijn zelfvertrouwen, het gaf me voldoening en het was tegelijkertijd een stukje toekomst, van mijn wereld die – na het afronden van die mooie master – nog zo aan mijn voeten lag. Het was vol in het leven staan. Het was gewoon een verhaal hebben als ik thuis kwam, hoe heerlijk was dat. 

Bewustwording

Het werk niet belangrijker maken dan het was … wat het ‘werk’ betrof wist en voelde ik allang dat dat niet meer reëel was. Dat de opmerking me aan het denken zette paste eigenlijk precies bij de fase van dit moment, bewustwording. Nu ging het over levend verlies, en over een veel groter geheel; het ging over rouwverwerking en het vinden van een nieuwe, deels nog onbekende weg, het vinden van voldoening in de kleinere dingen, het ontdekken van een manier om te ermee om te gaan en te genieten van de wereld die nog steeds wel aan mijn voeten lag. 

Lees hier de vorige blog van Renate

In maart 2019 krijgt Renate een vreselijk auto-ongeluk en loopt daardoor hersenletsel op. Ze blogt ook op haar eigen website Heibel in mijn hersenpan over de zoektocht naar haar nieuwe ik. Ook schreef ze boek Heibel in mijn hersenpan. Heb je interesse in het boek? Stuur haar dan een berichtje via Heibelinmijnhersenpan@gmail.com. De prijs van het boek is €16, exclusief verzenden. 

Fotocredits: Marloes Bosch – Tijdschrift Margriet