Voor jezelf zorgen

In de maanden na het herseninfarct stond mijn eigen leven op pauze. Ik stopte met yoga, met vrijwilligerswerk, het volgen van harples en werkte halve dagen. Op dat moment voelde het goed omdat het me de ruimte gaf om zo veel mogelijk bij Koos te zijn in het ziekenhuis en later in het revalidatiecentrum. Ik had de tijd om het huishouden te doen en voor onze honden te zorgen.

Vakantie alleen doorbrengen

Na een aantal maanden werd alles weer enigszins normaal. Ik had al voor het herseninfarct twee weken vakantie gepland. Koos was te druk met revalideren om vakantie te vieren, dus bracht ik noodgedwongen mijn vakantie alleen door. Toen werd het duidelijk dat mijn leven volledig om hersenletsel draaide. Het kostte me moeite om de weken in te vullen. Ik was zoveel partner van iemand met hersenletsel geworden, dat Marian, met haar eigen behoeften en haar eigen dromen, zoek was geraakt.

Na de vakantie besloot ik om parttime te gaan werken en nam ik een jaar later drie maanden verlof op. In die maanden heb ik ervaren hoe waardevol het is om vrije tijd te hebben. Ik hoefde weinig rekening te houden met anderen. Elke ochtend maakte ik een lange wandeling met de honden, ik las weer boeken, keek de films waar ik van hield, ging winkelen en bezocht musea. Ik volgde eindelijk die schrijfcursus, een langgekoesterde droom. Sinds dat verlof is tijd en ruimte voor mezelf iets wat ik me regelmatig cadeau geef.

Alleen-tijd is schaars

Ik vind het heerlijk om alleen thuis te zijn en niemand om me heen te hebben. Alleen-tijd is na het herseninfarct van Koos schaarser geworden. Nu Koos volledig afgekeurd is en niet meer werkt, is hij vaak thuis. Hoe dol ik ook op hem ben en hoe fijn gezelschap hij ook is, in het begin moest ik daar erg aan wennen. Daarom heb ik Koos gevraagd om zijn vrijwilligerswerk te plannen op de dag dat ik vrij ben. Dan is hij weg als ik opsta en heb ik tijd voor mezelf.

Tijd voor jezelf claimen

In het begin voelde het egoïstisch om tijd voor mezelf te claimen. Alsof ik daarmee bedoelde dat ik niet graag bij Koos wilde zijn. Ik was bang dat ik hem een schuldgevoel gaf over de situatie waar wij mee te maken hebben. Maar momenten voor mezelf maken mij een leuker mens. Dat heeft uiteindelijk ook een positieve invloed op onze relatie. Mijn partner met hersenletsel verdient een partner die lekker in haar vel zit. Goed voor jezelf zorgen, is ook goed voor je partner zorgen.

Hoeveel je ook van je partner houdt, hersenletsel heeft ongetwijfeld jouw leven geabsorbeerd. Leven met hersenletsel vergt veel aanpassingen, van je partner en van jou. Probeer je niet teveel te laten leiden door hersenletsel. Als het even kan, geef jezelf dan je eigen ruimte cadeau, een paar momenten voor jezelf. Zorg goed voor jezelf en probeer de dingen te doen die jij altijd deed of waar jij altijd van gedroomd hebt, voordat hersenletsel je leven veranderde.

Marian haar man kreeg op 37-jarige leeftijd een herseninfarct. Dat was voor hem uiteraard heel heftig, maar ook voor haar als partner. Ze worden nu allebei nog steeds geconfronteerd met de restverschijnselen. 

Lees hier de vorige blog van Marian