Voelsprieten

Als kind kon ik me uitstekend afsluiten. Wanneer ik de Donald Duck las schreeuwde mijn familie in mijn oor “Ot, er is taart!” om mijn aandacht te trekken. Zelfs dat nog drie keer voordat ik dromerig opkeek: “Is er wat?” En als student maakte ik zonder problemen mijn huiswerk op de bank naast huisgenoten die een film keken. 

Overgevoelig

Sinds mijn hersenschudding is het anders. Tegenwoordig is alles er. Een continue, niet te stoppen stroom van informatie. Bijvoorbeeld in het verkeer: “Ik heb koude handen, mijn fiets beweegt, ik hobbel over de keitjes, ik hoor rechts een ekster, in de verte blaft een hond, de lucht is grijsblauw, er komt een auto van rechts, de bestuurster kijkt wat gestrest, ik heb koude handen, verderop hoor ik een bladblazer, ik lees het straatnaambordje ‘Floralaan’, blauw bordje witte rand, een vliegtuig vliegt over, het is koud” et cetera, et cetera.   

Sinds mijn hersenschudding is mijn brein overgevoelig. Of beter gezegd: het lukt me niet meer goed me voor de gebruikelijke herrie en drukte af te sluiten. Ik zou wel, zoals een slak, mijn voelsprieten willen kunnen intrekken.

“Ik leer als een slak mijn voelsprieten in te trekken”

Vroeger dacht ik, als mensen het hadden over overprikkeld zijn: “vaker aan prikkels blootstellen, dan went het vanzelf.” Ik kon me met geen mogelijkheid voorstellen hoe het voelt om overprikkeld te zijn. Nou, ik heb het geprobeerd hoor, dat blootstellen. Het went niet.

Of toch… Er schuilt een kern van waarheid in. Gewoon maar klachten negeren en blootstellen aan prikkels werkte niet, maar in revalidatie leerde ik stapsgewijs opbouwen in een tempo dat bij me past. Dat werkt wel. Door het minuut voor minuut opbouwen van mentale belasting, zoals een gesprek voeren of muziek luisteren, maak ik mijn brein minder gevoelig. Dus eigenlijk is dit wat ik sinds revalidatie aan het doen ben: ik leer als een slak mijn voelsprieten in te trekken. En het gaat héél traag…

Vragen voor jou

• Waar ben jij gevoelig voor? 
• In welke mate ben jij je bewust van de prikkels om je heen? Zijn er dingen die jij altijd opmerkt terwijl anderen dat niet lijken te doen? 
• Zijn er soorten prikkels waarvoor je extra gevoelig bent? Denk bijvoorbeeld prikkels die te maken hebben met je zintuigen (geluid, licht, geuren, etc.), je emoties, je sociale leven (bijv. hoe anderen zich voelen). 
• Hoe ga je daar mee om? 

Ottilia liep een aantal jaren geleden een hersenschudding op. Daarnaast is ze ook ‘rekbaar’. Zo rekbaar zelfs, dat ze daar erg veel last van heeft. Dat noemen ze dan het Hypermobiliteitssyndroom. Ze schrijft over haar leven met dit syndroom en hersenletsel in haar blogs ‘Rekbaar’.

Lees hier de vorige blog van Ottilia

Foto: Bartjan de Bruijn van www.mooimens.co