Verbetering klapvoet en klauwtenen

Ik heb wat in in de volksmond een klapvoet heet. Dit is het gevolg van een beroerte waardoor een gedeelte van de spieren van het onder- en bovenbeen helaas verlamd is geraakt. Hulpmiddel is een brace, een enkelvoetorthese die mijn voet horizontaal houdt. Dit, in combinatie met stevige schoenen, maakt het voor mij in staat om toch te lopen.

Spasme

Als ik loop krijg ik af en toe een spasme. Dat komt door stress in de breedste zin van het woord. Als ik schrik door het verkeer, bang ben bijna te struikelen door een tegel die scheef ligt of andere oneffenheden. 
De pees van de tibialis anterior (voorste scheenbeenspier) gaat naar de binnenkant van de voet. Die veroorzaakt het spasme omdat de spier vastzittend aan de pees van de voetheffers, die aan de buitenkant van de voet vastzit, verlamd of verzwakt is geraakt en daardoor het natuurlijke evenwicht is verstoord.
Om dat te voorkomen heb ik, na lang mij ingelezen te hebben en goede verhalen gehoord over een zogenaamde SPLATT-operatie, besloten ook op te geven voor een dergelijke operatie. In de operatie werd de pees gesplitst, de aanhechting van het ene gedeelte wordt losgesneden en aangehecht aan de buitenkant van de voet. 

Omdat de achillespees ook verkort is wordt hij ook verlengd. Ten slotte had ik klauwtenen, dat werd verholpen door de buigpezen van de tenen te verlengen, een tijdelijke pin in iedere teen te plaatsen en een schroef in de grote teen. De pinnen worden later verwijderd, de schroef alleen als hij last geeft. Ik heb nog nooit zo’n perfect rechte tenen gehad als nu. 

Bij mij is de operatie en navolgende revalidatie als volgt gegaan:

1. operatie en gedurende 6 dagen bijkomen (narcose, pijnbestrijding). Mijn voet was in het gips gezet en dus kon ik hem niet belasten;
2. Ik leef alleen dus ik ging naar een revalidatiecentrum waar ik de transfers moest maken op één been. De verpleegkundigen noemden mij Nurejev, gelijk de Russische balletdanser. Na een week even naar MST gips verwisselen voor loopgips voor 4 weken. Na 15 dagen mocht ik weer naar huis en ging ik weer aan de gang met een lokale fysiotherapeut.
3. Na 4 weken mocht het gips er af en kreeg ik voor 6 maanden een tijdelijke orthopedische schoen en een nachtbrace.
4. In maart 2020 kreeg ik de volgende controle. Mijn orthopedische schoen mag uit en ik mag lopen op min normale schoenen ondersteund met een brace. Wordt vervolgd. 

Het proces voor de verbetering van klapvoet en klauwtenen:

Eerst kreeg ik een looptest van ongeveer 2,5 uur (met voldoende pauzes, wees maar gerust) in het lab. Dan een aantal maanden wachten op de uitslag. De uitslag was positief en de operatie werd gepland in een gezamenlijk gesprek met de orthopedisch chirurg en de revalidatiearts.  Ik zie er nu naar uit om in de komende zomer weer op het strand en bos proberen te lopen.  

Mocht je door dit verhaal enthousiast zijn geworden praat dan met je revalidatiearts over je geschiktheid en de voor- en nadelen. 

Siemon Vroom kreeg in 2007 een beroerte. Sindsdien is hij half-gehandicapt en heeft hij last van afasie. Hij blogt graag over zijn ervaringen met hersenletsel en is eigenaar van website weerhandig.nl

Lees hier de vorige blog van Siemon