Sinterklaas

Dit is een oude blog uit 2016

Het woord ‘Sinterklaas’ alleen al zorgt ervoor dat ik in de hoogste stand van paraatheid ga staan.  Vooral na 1 december is er geen houwen meer aan en de headquarters zijn overloaded. Kees heeft drie kinderen en ik heb drie kinderen en een paar jaar terug vierden de jongste kinderen Sinterklaas met ons. 

Het eerste Sinterklaasvrije feest kwam eraan en dat voelde ik al in oktober als ik begon om de mand vol te krijgen met cadeautjes. Kees gaf aan dat hij mij wat onrustig vond overkomen. Een groot compliment, want ik had er echt mijn handen aan vol om redelijk te kunnen functioneren en “normaal” over te komen. “Weet je”, leg ik uit, “iedereen is gestrestst en druk in deze tijd en ik dus helemaal.”

5 december, op naar Amsterdam

Ja, wat wil ik nu wel met Klaas maar niet met de Sint? Dan is het 5 december en om 16.00 uur in de middag weet ik het! Amsterdam, daar word ik altijd blij en val ik niet op. “Kees”, roep ik, “verrassing, ga je mee naar Amsterdam?” Kees is zo overdonderd, dat hij jas en autosleutels pakt en in de auto pas vraagt waar hij precies moet zijn. Tuurlijk, de autopapieren zaten al in zijn binnenzak, als ik daar heel lief deze keer wel aan denk. “De naam weet ik niet meer, we hebben er een tijdje terug het lekkerste broodje falafel gegeten. In dat leuke tentje, waar je buiten staat.” Kees wordt blij. De lekkerbek en vind het nu ook een strak plan. 

Een ontmoeting met Sinterklaas

Als we dan in Amsterdam bij dat leuke tentje staan komt er een tram door het straatje aanrijden. Maar in mijn andere ooghoek zie ik de Sint op een paard maar helpers zie ik niet. Achteraf kan ik het niet verklaren wat me bezielde, maar ik spring op straat om het verkeer te gaan regelen. Een auto remt piepend, een fietser vloekt en een bromfietser wijkt uit. Op de een of andere manier loopt het paard nu langs de tram en de situatie is veilig. Opgelucht kijk ik naar kees. Gek genoeg staat hij met een wagenwijde mond naar het paard te staren.

Dolgelukkig kijk ik naar de Sint met een blik, zo van, nou dat is goed afgelopen… En dan gebeurt het; Sint kijkt mij liefdevol aan en werpt me langzaam een welgemeende handkus toe. Het is heel erg lang geleden dat ik me zo blij voelde als een kind, in de buurt van een Sint. 

Lees hier de vorige blog van Pip