Een rib uit m’n lijf
20 december, 2024
Een rib uit m’n lijf
20 december, 2024
Renate: “Blijf de kleine dingen in het leven…
16 december, 2024
Vrijdag 07 augustus 2020
Meer artikelen in Blogs Geplaatst onder Beroerte Geplaatst onder Hersenbloeding door Maria
Vanmiddag kreeg ik van mijn middelste dochter een filmpje met het mooie uitzicht vanaf het zomerhuisje waar zij, haar vader en haar jongste zus een week verblijven. Hoewel ik anders had verwacht deed het me nu niets meer om dat te zien. Maar de afgelopen weken had ik het wel af en toe moeilijk als ik eraan dacht dat zij wel “gezellig samen zonder mij” op vakantie gaan. Ik was daarom ook regelmatig zelf aan het zoeken naar vakanties voor deze week.
Mijn eerste optie was het vakantiehuisje waar ik in mijn jeugd twee keer met mijn ouders ben geweest. Mijn blog over mijn zoektocht naar dat huisje had een leuk vervolg. Mijn vriendin M. las deze blog en heeft vrienden die in het dorp vlakbij het huisje wonen. Zij zijn na een appje van M. of zij dit huisje kenden, spontaan gaan zoeken en konden het wel vinden. M. en ik vonden het huisje met hun aanwijzingen een week later al snel. We raakten in gesprek met de bewoonster en mochten het huisje ook van binnen zien. Ik had dit huisje mogen huren, maar heb daar toch van afgezien. Ik had teveel twijfels of het primitieve leven daar mij zou bevallen.
Maar mijn zoektocht naar een vakantie invulling was nog niet over. Ik ben (bijna) in Limburg geweest, op de Veluwe, in Zeeland, naar Vlieland en Schiermonnikoog tot ik me besefte: “als ik wel weg ga in de week dat R. en de meiden ook op vakantie zijn, kan het ook moeilijk zijn dat ik alleen ben en zij samen”. Ik stopte vanaf dat moment met zoeken.
Wel boekte ik alvast voor september een midweek in een trekkershut op de camping van Winsum. Daar was ik 25 jaar geleden ook al met mijn ouders en mijn oudste dochter. Mijn ouders waren tijdens hun vakantie naar Groningen een dagje naar Winsum geweest. Zo kwam ik op het idee daar weer een trekkershut te huren.
In die midweek wil ik de eerste etappe van het Pieterpad (van Pieterburen naar Winsum) wandelen en een dag naar Schiermonnikoog gaan. Liefst wandelde ik ook nog van Winsum naar Groningen, maar na mijn 2 daagse wandeling van Utrecht naar Amersfoort weet ik dat ik dat wel kan, maar dat dat veel teveel was. Dat ga ik niet weer doen! Dat Pieterpad zal ik, hoop ik, ooit wel aflopen, maar in kleine gedeelten en niet ten koste van mijn gezondheid.
En de komende week? Ik heb alleen voor woensdag nog maar een afspraak gemaakt en voor de rest van de dagen heb ik wel plannen maar of dat gaat lukken? Met het nu zo warme weer moet ik niet teveel willen doen. Ik word er, meer nog dan “vroeger” erg moe van. Wat het weer betreft is het ook goed dat ik nu niet op vakantie ga.
Hoe kom jij deze warme dagen door? Heb je meer moeite met de warmte dan in de tijd voor je hersenletsel?
Lees hier de vorige blog van Maria
Maria kreeg in mei 2017, de dag nadat ze haar tweede etappe van het Pelgrimspad had gelopen, een hersenbloeding. Ze wandelt veel om rust in haar hoofd te krijgen. Ze schrijft ook op haar eigen website blogs over hoe ze omgaat met haar niet-aangeboren hersenletsel.
20 december, 2024
Zenuwen in de knel,niet lekker in hun vel Boos door al dat getrekTijd voor een ruimere plekEenmaal uit hun lijden bevrijdIs…
16 december, 2024
In maart 2019 verandert het leven van Renate Westerhof uit Enschede voorgoed. Tijdens een kettingbotsing op de snelweg wordt ze…