Onzichtbare gevolgen na hersenbloeding

Het thema van de Brain Awareness Week dit jaar (15 – 21 maart) was: De onzichtbare gevolgen van een hersenaandoening. Ik las die week een aantal blogs hierover en dacht daardoor weer meer na over de gevolgen waar ik last van heb na mijn hersenbloeding.

Overprikkeling en vermoeidheid zijn de onzichtbare gevolgen waar ik het meeste last van heb na de hersenbloeding die ik bijna 4 jaar geleden kreeg. De afgelopen weken werd ik hier weer meer mee geconfronteerd omdat mijn woonomgeving steeds luidruchtiger werd. Overdag wordt regelmatig geklust in het appartement boven me en mijn onderburen gamen ’s avonds steeds meer. Ook het heerlijke warme weer is ook niet altijd goed voor me.

Naast dat ik niet goed meer tegen de warmte en het felle zonlicht kan, is er ook veel meer te horen buiten. Buren die met elkaar praten of zelfs heel hard een telefoongesprek houden, sportende mensen in het park vlakbij, allerlei klus- en tuinmachines. Ook de snelweg hoor ik beter buiten. En daar tussendoor kwetteren de vogels ook nog veel meer. Dat zijn geluiden waar ik wel veel van geniet, maar in combinatie met de andere geluiden is het me soms teveel.

Lezen lukt nog wel in dit lawaai, maar is wel vermoeiend. Maar bij puzzelen gaat het vaak wel fout. Bijna geen enkele logische puzzel die ik doe, komt goed uit. Halverwege merk ik al dat ik fouten maak. Toch blijf ik puzzelen, ik vind het zo leuk om te doen. Ook wil ik mezelf nog steeds mentaal uitdagen.

Om de drukke momenten te compenseren rust ik nu veel vaker. Ook mediteren doe ik meer. Ook wandel ik vaker in de bossen wat verder van huis.

Lees hier de vorige blog van Maria

Maria kreeg in mei 2017, de dag nadat ze haar tweede etappe van het Pelgrimspad had gelopen, een hersenbloeding. Ze wandelt veel om rust in haar hoofd te krijgen. Ze schrijft ook op haar eigen website blogs over hoe ze omgaat met haar niet-aangeboren hersenletsel.