MS & vallen

Vallen en ik horen bij elkaar sinds ik MS heb. Of ik wil of niet. Je kunt de klok erop gelijk zetten. Twee keer per jaar gebeurt dat. Dat is al jaren zo. Merkwaardig. En de aanleiding is telkens anders.

Voorbeeld: er wordt een stoel onder me vandaan gehaald als ik op wil staan van tafel, terwijl me dat verteld wordt. En ik verlies de balans en val. Of ik loop met mijn krukken buiten en het blijkt glad. En ik val. Pas kreeg ik het in de douche erg in mijn rug. En ik val. Ik heb toen lang beklemd gelegen. Ik kon geen kant uit. De ergste ervaring in mijn leven (ik heb blijkbaar en gelukkig niet veel shit in mijn leven mee gemaakt). Of… ach er zijn meer voorbeelden. De reden is bijna altijd te achterhalen. Dus ik moet met alle denkbare scenario’s rekening houden. Rekening houden met wat fout kan gaan. Dat is eigenlijk niets voor mij…

En mijn MS (waarom ‘mijn’ MS; het is toch niet mijn bondgenoot?) is al jaren hetzelfde, waar ik dankbaar voor ben. Ook de fysio heb ik ook nog steeds (meestal) twee keer per week. Dus ik kan dat vallen niet helemaal verklaren. Dat moet nu maar weer een hele tijd wegblijven…

Glas en plastic

Het grappige is, dat ik wel eens een glas laat vallen. Nou, zo grappig is dat niet. Want (zonder vriend of hulp in de huishouding in de buurt, wat meestal is) is het lastig dweilen, vanwege mijn slechte balans. Dus die glazen zijn vervangen door plastic glazen. Mijn vriend heeft enkele kunststof exemplaren gekocht. Maar zelfs die liet ik pas – met sap voor het ontbijt – vallen. Ook mijn blote voet was nat. Maar dat was makkelijk met een doekje af te doen.

In het weekend drink ik mijn wijn wel uit een glas. Dat drinkt lekkerder. Dan pakt mijn vriend die van en naar de keuken. En ook als ik bij mijn ouders eet, drink ik uit een glas. De laatste maanden eet ik er vaker. Zelfs daar heb ik een tijdje terug een (echt) glas laten vallen. Stootte ik per ongeluk om. Kan niet aan mijn armspieren gelegen hebben. Die zijn hetzelfde als voor de MS.

Vallen is erg vervelend. Maar als ik het zo opschrijf, lijkt het wel grappig. Een heel klein beetje dan…

Lees hier de vorige blog van Nicole

Nicole kreeg op haar 40e de diagnose MS. Ze is gelukkig ondanks/met haar MS en blogt over haar leven met MS.