Waarom geven een geluksgevoel geeft
14 november, 2024
Vrijdag 10 juli 2020
Zie ik mezelf als een actief persoon? Of meer als een passief iemand? Ik denk dat ik er tussenin zit. Daarmee rekening houdend met mijn MS. Volgens mij was ik altijd gemiddeld. Terwijl ik ‘gemiddeld’ zo saai vind klinken. Maar ook de beleving van die term is in de loop der jaren iets veranderd…
Vroeger gingen we ieder weekend met het gezin wandelen. En ik sportte wekelijks. Deed aan basketbal, turnen, badminton en tennis. En ik zwom veel. Vooral salto’s van de duikplank maken, vond ik heerlijk om te doen.
Mis ik het? Nee. Ben allang geen puber meer die capriolen uithaalt. Toch zou zwemmen misschien wel goed voor me zijn, omdat ik dan andere spieren train dan met fysio. Maar omdat ik niet op mijn benen vertrouw, durf ik dat niet. Ben ik een lafaard? Zo zie ik mezelf niet. Want deltavliegen of paragliding lijkt me wel wat. Terwijl ik besef dat het neerkomen op de grond voor mij lastig zou kunnen zijn. Maar iets in mij zegt dat het een kick geeft!
Fysio is in ieder geval veilig voor me. En goed. Ik ga er al jaren met veel plezier naar toe. De afgelopen weken leek ik wel de enige die er naar toe ging… (wat niet waar was, bleek achteraf). Ik train er twee keer per week. Ik doe eerst de loopband (let er daarbij vooral op dat ik mijn voeten goed neerzet), daarna fiets ik (meestal een mooi moment voor mij om te praten met mijn fysiotherapeut of zijn stagiair) en doe dan balansoefeningen (bruggetjes op de massagebank en oefeningen in de bug). Want die balans van mij is niet goed. Pas ben ik weer gevallen, omdat ik een plastic tas een paar meter verder gooide (want iets dragen met twee krukken is lastig) en daardoor mijn balans verloor… De theorie van mijn fysiotherapeut: wat ik verloren heb met MS, kan ik met het sterker maken van mijn benen hopelijk deels compenseren…
Hij adviseerde me om die reden enkele jaren terug paard te gaan rijden (onder begeleiding), maar dat was geen succes. Mijn rompspieren zijn niet goed (meer) ontwikkeld en die zijn nodig om stevig op een paard te kunnen zitten. Jammer. Het leek me zo leuk om ooit eens in de bossen te galopperen en de wind in mijn haren te voelen. Dream on, zou een ander zeggen. Prima, ik droom verder…
Maar bewegen is voor iedereen goed. Binnen de mogelijkheden die je hebt natuurlijk.
Mijn vader (van 88) is gezond, maar erg vergeetachtig. Zijn geriatrisch fysiotherapeut gaf hem als tip iedere dag te lopen. Bewegen zorgt namelijk voor een betere hersenfunctie. Er stroomt dan meer bloed naar de hersenen, waardoor de opname van zuurstof toeneemt. Misschien dat die vergeetachtigheid dan wat afneemt…
Kortom: bewegen is goed voor iedereen. Om stress te ontladen na een harde werkdag, om tijdens een wandeling te genieten van de natuur, om je longen uit je lijf te trainen met het hardlopen of om (in mijn geval) je ‘gemiddelde’ niveau op pijl te houden. Maar ja, ik moet nog wel een synoniem vinden voor dat woord ‘gemiddeld’…
Lees hier de vorige blog van Nicole
Nicole kreeg op haar 40e de diagnose MS. Ze is gelukkig ondanks/met haar MS en blogt over haar leven met MS.
Wandelen houdt je hersenen gezond. De app Ommetje motiveert je om dagelijks een ommetje te lopen. Start met vrienden, familie of collega’s een eigen wandelcompetitie of ga de uitdaging aan tegen de rest van Nederland. Zo motiveer je elkaar om dagelijks een Ommetje te maken. De app is ontwikkeld met hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder. Hij deelt regelmatig een hersenfeitje. Loop je mee?