MS & afhankelijkheid

Is afhankelijkheid nu wel of niet een thema dat bij MS hoort? Ligt eraan…

Pas voelde ik die afhankelijkheid niet. Maar later op die dag wel. Typisch eigenlijk. Eind van de ochtend ging ik naar het ziekenhuis voor mijn maandelijkse infuus. Ben ik afhankelijk van. Maar ook dankbaar voor. Omdat het bij mij zorgt voor stabiliteit van mijn MS. Ik zie er nooit tegenop. Verre van. Ik kan er – als mijn infuus loopt –  lekker lezen. En dankzij mijn iPod luisteren naar mijn favoriete muziek. Joep Beving vind ik fijn. En Anthony. En… Dus die afhankelijkheid is dan niet aan de orde.

Ik had een dag eerder gewerkt aan een artikel van me (dat ik die week wilde afronden), dus een middag vrij moest kunnen. Ik had behoefte na het ziekenhuis een terrasje te pakken en te genieten van het lekkere weer. Wilde graag buiten zijn. Dus ging ik naar een adresje waar mijn vriend en ik regelmatig komen en dat kort geleden is overgenomen door een ander stel. Als horecatijger ben ik dan ook benieuwd of er iets veranderd is.

Behulpzaam

Ik nam er cappuccino’s (want daar ben ik een beetje verslaafd aan) en heb daar een tijd zitten lezen. Daarna ging ik naar het toilet. Met mijn rollator. Die wilde ik eerst, voor de veiligheid, binnen zetten. Is daar een beetje lastig, want er is een kleine verhoging naar binnen. Het verzetten van de rollator is iets dat mijn vriend normaal doet (als we daar in het weekend wel eens gaan eten). Maar nu was het een doordeweekse dag. Het personeel was zo behulpzaam dat nu te doen. En voor mij was het een kwestie me met mijn handen vast te houden aan de deurstijl en naar binnen te gaan.

De toilet is boven. Dat lukte wel. Dankzij de trapleuningen, waar ik me aan vast kan houden. Ik ken er de weg. En ik zie zoiets tegelijk ook als fysio-oefening.

Plannen

Die afhankelijkheid ervaar ik ook met dit mooie weer. Ik heb behoefte er op uit te gaan (als mijn werk het toelaat). Om lekker de natuur op te zoeken. Maar, alleen lukt dat niet. Een kort stukje kan ik lopen met de rollator. Maar niet lang of ver. Dan is mijn rolstoel echt nodig. En dan moet iemand mij duwen… Kwestie van afspraken maken dan.

En dan denk ik terug aan mijn vakantie in Luxemburg lang geleden… Ik ging voor het eerst alleen op vakantie. Nam er een bed-and-breakfast bovenop een heuvel in een mooi dorpje.

Iedere dag liep ik naar beneden, naar het centrum, om er iets te eten. En dan ‘s avonds de heuvel op weer terug naar de bed-and-breakfast. Die vakantie liep ik er ook uren in de bossen. Heerlijk was dat. En een makkie. Ik liep er zonder telefoon, zonder water, zonder rollator… Andere tijden. Ik kijk er niet met frustratie op terug. Enkel met goede gevoelens.

Het is tegenwoordig dus vooral een kwestie van plannen.

En wat ben ik blij met mijn auto. Dat ik overal heen kan rijden. En niets hoef te plannen of ergens aan te denken. Alleen mijn autosleutels meenemen… Dat is alles. En gaan en staan waar ik wil. Die vrijheid is heerlijk.

Lees hier de vorige blog van Nicole

Nicole kreeg op haar 40e de diagnose MS. Ze is gelukkig ondanks/met haar MS en blogt over haar leven met MS.

.