Mirre is uit huis…

Wat is er weer veel gebeurd tussen eind december en nu, want Mirre is officieel nu uit huis! 

Zij woont nu met 8 huisgenoten in Hoofddorp. Haar eigen kamer is zo goed als klaar. Net als thuis moeten hier nog een paar kleine dingen gebeuren. Niet de plinten maar wel nog het een en ander ophangen, nog een kastje, de tv neerzetten en lampjes in de gezellige lampen die wij gekocht hebben.

Een prachtige plek is het geworden! 

Afscheid

Eerst natuurlijk afscheid nemen van Amstelmeer. Echter doordat ik Corona had mocht zij niet haar laatste week daar zijn. Was echt even heel heftig maar dankzij de goede begeleiding heeft Mirre alsnog een super leuk afscheid gehad met later die week nog een voor haar speciaal gemaakt filmpje op haar lied ‘Leef’ van Andre Hazes jr, super lief! 

Een lach en een traan

Mirre is 1 februari gestart bij groep oranje op de vaart in Hoofddorp. Gelijk over vanuit Aalsmeer naar Hoofddorp. Dit is een nieuwe groep die gestart is. Een aantal cliënten die er al zitten en nieuwe, verschillende leeftijden jong en wat ouder door elkaar maar qua behoefte hetzelfde. Gericht op activiteiten doen samen.

En tegelijkertijd zijn we begonnen op de woning, eerst thee drinken, dan eten, dan nachtje slapen en dat opbouwen gedurende 1 a 2 maanden afhankelijk hoe Mirre het trekt (en wij).  Super spannend hoe Mirre dit ging ervaren. Want dagbesteding zijn andere nieuwe vrienden dan op de woning dus er gebeurt veel. Maar wij hadden alle vertrouwen! Het voelde nog steeds goed. Een nieuw tijdperk breekt aan, goed en ook echt nog niet gemakkelijk, dus met een lach en een traan, maar dit komt helemaal goed. 

Verdrietig

Even moeilijk; na 2 weken een verdrietige mirre op FaceTime met tranen. Dat is wel ff slikken. Want dat wil je gewoon niet. Ook al weet je dat dit er bij hoort. Want wie gaat er uit huis zonder tranen? Niemand, ook gewone kinderen niet. Het is goed en ook gek tegelijk. En toch doet het zeer. Hier moeten we doorheen. Het loslaten is nu het aller moeilijkste wat er is. Maar dankzij lieve vrienden kan ik dit ook. Die avond na het gesprek heb ik het dan ook echt zwaar. De tranen komen bij mij, het hoort erbij maar het is ff ***.

Gelukkig wel redelijk geslapen en de volgende dag hoor ik niks. Geen bericht = goed bericht. Toch rond 10 uur even gebeld hoe het is gegaan. Ze was weer super vrolijk wakker geworden, dat is mijn meisje! En ging gezellig naar de dagbesteding. Daar was ze wel weer beetje verdrietig. Even kijken wat dit is. In de gaten houden dus nauw contact met de begeleiding, meer kan je niet doen. Vanavond weer slapen en vrijdag einde van de dag haal ik haar weer op. Dan is ze het weekend bij mij.

Omdat dit proces echt niet zonder goede en fijne samenwerking kan tussen haar papa en mij, gingen wij met z’n allen uiteten. Heel gezellig en ontspannen met elkaar, we genoten allemaal!

Officieel uit huis

Dan is het ineens 1 maart en dan gaat ze officieel inwoner van gemeente Haarlemmermeer worden. Ook een gek idee. En ze gaat dan 3 dagen slapen. Week erna ook nog misschien en dan ma t/m vrij en daarna zo t/m vrij dan woont ze er. In het weekend gaat ze of naar mij of naar haar papa. Helemaal goed deze modus voorlopig!

Nu is het inmiddels eind maart en ze slaapt er sinds 20 maart vanaf zondag t/m vrijdag, daarna gaat ze gezellig naar papa of mama, wat een feestje! En op woensdag rijden we natuurlijk paard, om en om halen wij haar op en brengen haar thuis. 

Blijft moeilijk…

Het blijft nog wel moeilijk, vooral voor haar. De spanningsboog bij haar is hoog, maar gelukkig is ze goed af te leiden zowel door de begeleiding op de groep als op de woning. Ze zijn zo lief voor haar! Dus het gaat goedkomen, maar het is wel heel raar en natuurlijk niet leuk als ze zo verdrietig is. 
Plotseling heb ik ook meer tijd voor mijzelf, dat is ook wennen en tegelijk ook heel fijn, het is goed zo. Het hoort ook zo dat kinderen uit huis gaan. Maar jij bent als papa of mama natuurlijk diegene die het allerbeste kan zorgen voor haar meisje.

Ik had er moeite mee om deze blog te maken merkte ik. Vorige week was ik een weekje even naar de zon. De 1e dagen was ik echt niet fit, was toch allemaal heel veel merkte ik. Maar ja trotse ik, ik geef niet snel toe dat dit echt niet gemakkelijk is. Maar dankzij de zon en lieve vrienden om mij heen komt het helemaal goed! Want ze zit op een super fijne plek met goede begeleiding en wij, papa en mama zijn er gewoon, maar dan op afstand.

De blogs zullen er zijn, maar minder frequent wellicht dan gewend, want tja de zorg is officieel overgedragen, ze is een volwassen meisje die op zichzelf woont…

Veel liefs en geniet van het leven, elke dag! 

Natas

Lees hier de vorige blog van Natasja