Met spoed gezocht

Iemand die:

• zich 24/7 wil inzetten voor een goed doel, dit tot de dood ons scheidt en zonder vakantiedagen!
• het niet erg vindt om keihard te werken om overeind te blijven maar toch omvalt (en dit in de breedste zin van het woord)
• het niet erg vindt om publiekelijk uitgelachen te worden en dagelijks, goed bedoelde, maar de meest onnozele opmerkingen/adviezen aan te horen
• van het minste of geringste al moe is of vaak al moe wakker wordt maar hier prima mee overweg kan
• het niet erg vindt om overal pijn te hebben
• het niet erg vindt om slaapproblemen te hebben
• snel overprikkeld is en dit aankan zonder een kort lontje te krijgen
• met plezier een derde van het salaris inlevert omdat er toch niet voor gewerkt wordt

Ik geloof niet dat ik ooit op deze vacature zou reageren. Sterker nog, ik denk dat niemand daar ooit op zou willen reageren en toch krijgen heel veel mensen ieder jaar deze “baan” opgedrongen. Ikzelf ben één van die mensen.

Opgedrongen baan

Begin 2014 werd deze “baan” mij opgedrongen, met overigens nog aardig wat andere arbeidsvoorwaarden waarover ik vooraf niet geïnformeerd was zoals evenwicht problemen, dubbelzien, zwalken etc etc.

Ik heb mij hevig verzet tegen deze “baan” en hield vast aan mijn oude baan. Ik vond die nieuwe werkgever helemaal niet leuk en besloot hem te negeren. Dat bleek niet zo slim want opdringerig als hij is, was het gevolg dat ik tot 7x toe in het ziekenhuis belandde. Toen probeerde ik nog wanhopig onderdak te vinden bij een andere werkgever om maar niet te hoeven toegeven. Uiteindelijk heb ik 3,5 jaar lang 2 “banen” tegelijk gedaan omdat ik mij zo hevig verzette tegen die nieuwe werkgever. Maar die nieuwe werkgever won het en ik moest tot mijn grote verdriet de handdoek in de ring gooien.

Sinds eind 2017 ben ik alleen nog maar in dienst van mijn werkgever NAH en dat als gevolg van een klein bloedpropje dat een herseninfarct veroorzaakte en tot overmaat van ramp kreeg ik er in 2019 nog één bovenop.

Onbegrip voor NAH

Mijn naam is Belinda van der Elst en sinds 2 februari 2014 leef ik met de gevolgen van Niet Aangeboren Hersenletsel en ik heb door de jaren heen heel veel meegemaakt waaronder ook heel veel onbegrip.

Ik ergerde me daar suf aan tot ik besefte dat ik vóór mijn 1^e herseninfarct ook echt geen idee had hoe het leven met NAH is en hoe dat je beperkt. En dat ik dus ook echt domme en onnozele opmerkingen heb gemaakt terwijl ik al bijna mijn hele leven in de zorg werkte en dus echt wel beter had moeten weten.

Toen ik dat besefte kwam het idee om te gaan bloggen. Bloggen over de gevolgen van en het leven met NAH.
Dat doe ik sinds augustus 2020 op Instagram onder de naam Mijn leven met NAH. Sinds begin dit jaar schrijf ik ook columns op de website Chronisch en Happy en met ingang van heden dus ook voor de Hersenstichting. Ik doe dit omdat ik ervan overtuigd ben dat openheid tot meer begrip leidt. En meer begrip voor het vaak onbegrepen NAH is hard nodig. Heel hard nodig!

In 2014 kreeg Belinda haar 1e herseninfarct. In 2019 een 2e herseninfarct. Dit veranderde haar hele leven. Ze blogt daarover voor de Hersenstichting. Maar ook schrijft ze blogs op haar Instagram onder de naam Mijn leven met NAH en op de website Chronisch en Happy. Ze is er namelijk van overtuigd dat openheid tot meer begrip leidt. “En meer begrip voor het vaak onbegrepen NAH is hard nodig. Heel hard nodig!”