Maatwerk

Altijd moe? ‘Dan moet je gewoon minder doen’. Met dat advies ben ik het helemaal niet eens. Ik wil voluit leven. Van weinig doen word ik  bovendien doodongelukkig, en daar word ik allemaal maar meer moe van. Wat dan wel? Mijn antwoord is: maatwerk.

Maatwerk

Makkelijk gezegd, maar hoe dan? Ik heb bovendien met meer dan alleen restverschijnselen van een zware hersenschudding te maken. Ik heb ook auto-immuunziektes en voedselintoleranties. Soms speelt het ene op, soms het andere. Wat vandaag een maatwerk oplossing is, slaat morgen waarschijnlijk de plank mis.

Op welke manier ben ik moe?

De vraag waar ik moe van ben, kan ik dus niet altijd beantwoorden. De vraag die ik wel kan beantwoorden is hoe ik moe ben. Soms ben ik vooral lichamelijk moe, een ander keer zijn het vooral mijn hersenen die moe zijn van het denken of de prikkels om me heen. Dat onderscheid is belangrijk voor hoe ik omga met vermoeidheid.

Zijn vooral mijn hersenen moe? Dan ga ik niet op de bank liggen, maar wandelen. Goed voor mijn lichamelijke conditie én het is makkelijker om zo mijn hoofd even uit te zetten. Makkelijker dan wanneer ik op bank lig. En zo rust mijn hoofd beter uit.

Zijn vooral mijn spieren moe? Dan kies ik wel voor de bank, liefst met een boek om mijn hoofd lekker bezig te houden. Hoe actiever mijn hoofd, hoe makkelijker ik blijf liggen. Opnieuw een win-win. Intussen doe ik lekker niet minder, maar meer.

Wat kan ik vandaag?

Zo simpel als in bovenstaande voorbeelden is het natuurlijk vaak niet. Neem bijvoorbeeld de elektrische fiets. Op het eerste gezicht lijkt dat voor mijn spieren een ideale oplossing. Met veel minder inspanning toch op de fiets naar afspraken buiten mijn woonplaats. Beetje inspanning is beter geen inspanning, en vooral: lekker buiten en in de zon.

Een prachtig voorbeeld van een maatwerkoplossing, toch? Niet alle dagen. Fietsen op een elektrische fiets is mentaal meer inspannend. Ik ga bijna twee keer zo snel als op mijn ‘spierfiets’. Alert zijn en op tijd reageren in het verkeer is daarom driedubbel zo belangrijk. Dat kan ik niet elke dag.

Op sommige dagen ga ik daarom expres niet op de e-bike. Als ik merk dat ik weinig mentale energie heb, dan stap ik op de trein. Ik mis dan het buiten zijn en de zon, maar kom wel veilig aan. Eén keer een verkeerde landing maken van mijn fiets is meer dan genoeg. Morgen is er weer een nieuwe dag.

PS: ik draag altijd een helm op de e-bike.

Lottie viel jaren geleden van haar fiets en belandde op haar hoofd. Door hersenschade, in combinatie met nog een aantal chronische aandoeningen, heeft ze nog steeds last van overprikkeling en energiebeperkingen. Ze schreef hierover het boek Energiek Leven.

Lees hier de vorige blog van Lottie