Jarig zijn

Vandaag ben ik 70 jaar geworden en dat klinkt toch wel indrukwekkend. Lichamelijk ben ik het daar wel mee eens. Het probleem is dat de headquarters (mijn brein) er van uit gaan dat ik nog 50 ben.

Meestal maak ik me zo druk over de visite en de boodschappen dat de feestgevoelens mij volledig ontgaan. Nu moet ik, vanwege gezondheidsredenen, de verjaardag overslaan. Dan heb je dus tijd over om eens lekker na te denken. Is de ADHD inmiddels minder? Ben ik rustiger geworden? Bedachtzamer? Nee dus.

Voorbeelden

• Een paar jaar geleden vertelde mijn kleindochter dat zij bijna de radslag kon. Oh, daar was oma goed in hoor. Niet te geloven, ik deed dus de radslag, geen idee hoe het overkwam maar het duurde nog een tijdje voordat alles weer op zijn plaats zat in mijn hoofd.
• Nog steeds verzoekt Kees heel vriendelijk of ik stil wil zitten als we samen filmpje kijken.
• Tijdens het journaal wil Kees nog weleens zijn mening geven, ik vind dat zo lastig, ik kan het dan niet meer volgen.
• “Ja, jij ervaart altijd alles zo heftig”, dat hoor ik ook regelmatig van een vriendin. “Klopt!” Geef ik dan maar aan en dat zal niet veranderen.
• Wat ook niet verandert is dat ik mijn spullen niet terug kan vinden. Kees legt altijd op aardige toon uit dat het zoveel energie oplevert als ik nooit hoef te zoeken.
• Ook heb ik weinig geduld, dat geef ik toe. Een gebruiksaanwijzing lezen, lukt me slecht hoor en zeker als het mijn interesse niet heeft kan ik slecht luisteren.

Veel geleerd

Inmiddels heb ik wel veel geleerd. Als ik aan kom fietsen bij het verkeerslicht voor fietsers dan grijp ik niet meer naar het paaltje. Na twee keer misgrijpen, is dat duidelijk. Wat dan wel weer opvalt dat er zoveel aardige mensen zijn. Ik word nogal eens opgeraapt van de straat en echt, wat een goede bedoelingen en meeleven ontvang ik dan.

Ook neem ik tegenwoordig steeds een korte pauze, dat bevalt wel. Mijn stemming wordt ook beheerst door mijn gevoel en dat krijgt altijd de overhand.

Gisteren hebben we een grote gele zon boven ons bed in de slaapkamer geschilderd. Na dat sombere weer van de afgelopen tijd werden we daar echt blij van.

ADHD heeft ook zijn leuke kanten. Er zijn maar weinig saaie dagen in ons huis te vinden.

Lees hier de vorige blog van Pip