Ik ben zoveel meer dan mijn hersenletsel

Ik ben Kesty, 44 jaar, ik woon samen in een dorpje tussen Amsterdam en Utrecht, ben moeder van Isa van 6 en ik heb hersenletsel. Niet aangeboren hersenletsel (NAH) wel te verstaan. Sinds maart 2015. Toen ik out of the blue geconfronteerd werd met een herseninfarct. Zonder aanleiding, zonder oorzaak, maar wel met gevolgen. Aan de buitenkant zie je niets aan mij, maar van binnen is wel degelijk een en ander beschadigd. Dat de buitenkant zo is zoals hij is, is aan de ene kant heel fijn, maar aan de andere kant is het ook moeilijk uitleggen soms aan mensen wat er met je aan de hand is. Waarom je niet werkt, waarom je sommige dingen echt liever laat uit zelfbescherming en waarom ze niets aan je zien of merken.

In de bloei van je leven

Juist om die reden ben ik een blog begonnen vorige zomer. Om de onzichtbare restverschijnselen van een herseninfarct beter bekend te maken, een gezicht te geven en zo dus ook zichtbaar te maken voor de rest van de wereld. Want het treft niet alleen oudere mensen. Ik ken inmiddels zo veel mensen, die vergelijkbaar als mij, midden in het leven stonden, in de bloei van hun leven waren en als donderslag bij heldere hemel uitgeschakeld zijn. Want dat is wat er gebeurt als je zoiets meemaakt.

Topsport

Leven met hersenletsel is echt topsport. Het is continue zoeken naar balans, wat kan wel, wat kan niet. Continue schakelen tussen prikkels en rust. Veel rust. En dat staat natuurlijk haaks op het leven in een gezin met jonge kinderen. En ook haaks op het leven zoals we, ik in ieder geval wel, dat gewend waren. Continue moe zijn, moe in de overtreffende trap. Je grenzen opzoeken, elke dag weer. En proberen niet over die grenzen heen te gaan, omdat je weet dat je dan jezelf weer gigantisch tegen gaat komen. Maar dat is zo ontzettend moeilijk. Want voel je je eens goed, dan wil je ook meedoen met alles, net als een gezond mens. Je wilt je ook wel eens normaal voelen. En niet bejaard, terwijl je dat qua leeftijd nog lang niet bent.

Ik ben niet alleen mijn hersenletsel

Al die struggles, al dat zoeken naar balans, alles wat op mijn pad komt, beschrijf ik in mijn blog Love your life. Op basis van mijn eigen ervaringen en soms ook op basis van ervaringen van lotgenoten. Alles met als onderliggend motto: geniet van het leven, Love your Life dus. Ook in zijn nieuwe vorm. Ik heb niet gekozen voor dit leven met beperkingen, maar ik heb het er wel mee te doen.

Gelukkig kan ik positief in het leven staan en geniet ik echt van dingen. Ik ben natuurlijk niet alleen mijn hersenletsel, ik ben zoveel meer dan dat. En natuurlijk is er veel veranderd, maar ik heb en kan nog zoveel ook wel. Daar probeer ik op te focussen en dat is ook de insteek van mijn blog. Vind je het leuk om meer over mijn leven te lezen, kijk dan op mijn blog of volg me hier bij de Hersenstichting, waar ik ook regelmatig ga bloggen.

Kesty

Kesty heeft op 41 jarige leeftijd een herseninfarct gehad en is als gevolg daarvan sinds maart 2017 volledig arbeidsongeschikt verklaard. Zij heeft een eigen blog waar ze schrijft over haar zoektocht naar een nieuwe balans in het leven met hersenletsel.