Grote opruiming

Het moest er toch echt een keer van komen na al die jaren. Die spullen moesten uitgezocht en opgeruimd worden. Een berging vol met dozen en kratten uit de tijd van voor mijn cva.

Dit is toch onvoorstelbaar. Ik ben zo druk bezig met het opruimen van mijn berging. Ik haal dozen en kratten naar boven, zoek alles uit en bepaal wat ik ermee wil gaan doen. Vervolgens verkoop ik wat dingen via Marktplaats, ruil ik spullen via een geweldige Facebook- ruilgroep in mijn woonplaats en de rest krijgt een welverdiende plek in mijn eigen huis of gaat de container in. Onvoorstelbaar? Ja, voor mij wel. Deze dozen verhuisden al twee keer mee en toen had ik niet de energie om ze uit te pakken. Dat dit nu wel lukt is een overwinning.

Afscheid

Niet alleen fysiek kon ik het eerder niet aan, maar ook emotioneel was het te zwaar. Nu lukt het me wel. Ik neem afscheid van spullen en herinneringen en ondertussen ben ik vooral erg blij dat ik dit nu zelf kan doen. Ik kom ook veel mooie dingen tegen, mooie herinneringen aan andere tijden. De vele foto’s, met oude vrienden, spullen met herinneringen, oude rapporten, studieboeken, verslagen en diploma’s. Mijn hele ‘oude leven’ kwam voorbij. Dat is het leven, mensen komen en gaan (sommige blijven gelukkig!), studies en banen komen en gaan, spullen komen en gaan. Het leven is onvoorspelbaar.

Natuurlijk is er tijdens het werk soms de gedachte: ‘Wat als ik geen cva had gekregen?’. Maar ik verwerp nu heel sterk die gedachte, omdat het leven nu eenmaal is zoals het is en ik heel blij ben met het leven nu; nieuwe vrienden, andere bezigheden, maar ik ben er nog steeds. Dat had ook anders af kunnen lopen. Ondanks de chaos van spullen en papieren om me heen en de vele gedachten daarbij, houd ik het overzicht en ga ik door. Ik sorteer alles uit, wat moet ik bewaren, wat mag weg? Het trotse gevoel dat ik dit helemaal zelf doe en regel dat heeft de overhand. Het allermooiste aan dit verhaal is dus wel dat ik weer trots ben op mezelf.

Vandaag heb ik de laatste dozen gedaan, daarmee heb ik een lege berging maar ook een leger hoofd. Het was ook een verwerkingsproces, het voelt opgeruimd. Nu heb ik het gevoel dat ik weer een stap vooruit kan zetten, waarheen? Tijdens het ruimen heb ik nieuwe plannen gemaakt. We zullen zien…..

Irma

Lees hier de vorige blog van Irma.

Irma onderging eind 2009 een hersenoperatie waarbij een meningeoom (tumor vanuit het hersenvlies) verwijderd werd. Helaas was er een complicatie, een beroerte na de operatie had ernstig gevolgen; halfzijdige verlamming en niet zichtbare restverschijnselen. Na een lang revalidatietraject bleken de restverschijnselen zodanig te zijn dat zij volledig arbeidsongeschikt werd verklaard. Irma heeft een zeer positieve instelling en de sterke wil om zelfstandig te zijn. Hierdoor is zij ver gekomen. Ze schrijft graag over haar leven met NAH.

Ook heeft Irma een autistische zoon, die helaas door zijn aandoening niet meer thuis woont.