Fit to fly

We vliegen zonder mijn moeder naar Nederland en landden op Schiphol. Onze familie wachtte ons op bij de gate. Ieder van hen reageerde zichtbaar emotioneel en ze knuffelden ons een lange tijd. Mijn jongere broertje logeerde bij mijn oom en tante en ik sliep tijdelijk bij mijn opa en oma. Dit voor zo lang mijn vader en moeder nodig hadden om terug te komen.

Belangrijk jaar

Voor alle drie de kinderen stond er een belangrijk jaar in de startblokken. Mijn jongere broertje ging naar groep 8, mijn oudere broer begon aan zijn studie en ik startte net met een opleiding, na mijn middelbare school afgerond te hebben. ‘Belangrijk’ had in die tijd gewoon een andere betekenis gekregen. In ons hoofd voelde dit nieuwe begin helemaal niet meer zo belangrijk. Het enige dat we wilden was dat onze moeder weer bij zou komen en terugkwam naar Nederland.

In coma

Ondanks dat de AVM in mijn moeders hersenen succesvol was verwijderd, werd mijn moeder in een coma gebracht door de artsen. Dit omdat, met het oog op de operatie, haar ademhaling niet optimaal genoeg was, en haar bloeddruk moeilijk te controleren. Mijn oudste broer, die niet mee was op de vakantie naar Bodrum, besloot over te vliegen om mijn vader te kunnen ondersteunen. Ik hoorde achteraf dat mijn broer de instructie kreeg om niet tegen mijn moeder te praten, als hij aan haar bed zat. Mijn moeders bloeddruk schoot namelijk omhoog bij het horen van zijn stem, wat ik toch best bijzonder vind als je er als mens ‘fysiek’ niet bij bent.

Hoop

Thuis zag ik mijn vriendinnen weer. Dat was leuk, want het gaf me afleiding van de zorgen in mijn hoofd, maar tegelijkertijd wilden ze wel weten hoe het écht met me ging. Die vraag vond ik moeilijk om te beantwoorden. Het klinkt als een cliché, maar je komt terecht in een overlevingsmodus. Je probeert door te gaan met je dagelijkse leven en je wil vooral niet stilstaan. Ook hield ik hoop. Ik hield hoop op dat ik weer met mijn moeder zou kunnen praten, haar zou kunnen knuffelen en toen als belangrijkste, haar weer thuis kunnen krijgen.

Eindelijk naar huis!

Een maand na de operatie mocht mijn moeder – eindelijk – naar huis! Ze vloog naar huis met een medisch vliegtuig, want ze lag nog steeds in coma, en er waren een arts en een verpleegkundige aanwezig aan boord. De reden van deze maand ‘vertraging’ was dat er lucht achter was gebleven onder de schedel van mijn moeder, ingekomen bij de operatie. Dat in combinatie met luchtdruk tijdens een vlucht, zag de verantwoordelijk arts als een probleem. Toen er een foto werd gemaakt, bleek de lucht verdwenen te zijn en mocht ze uiteindelijk vliegen. Ze was fit fo fly.

De moeder van Esther kreeg in 2013 op vakantie een hersenbloeding. Esther wil met haar blogs iets betekenen voor kinderen die een ouder hebben met NAH. Ze wil het onderwerp bespreekbaar maken, want ook voor deze kinderen is het heel moeilijk.

Lees hier de vorige blog van Esther