Evenwichtskunstenaar

Als ik een ding geleerd heb de afgelopen jaren, is het mijn grenzen respecteren. Meer doen dan ik kan leidt tot een negatieve spiraal van steeds minder energie. Wat niet gaat, gaat niet. En wat gaat, wil ik niet missen. Balanceren is een kunst die ik heb geperfectioneerd. Dacht ik.

Extra lasten

Want nu gooien de omstandigheden alles overhoop. Twee kinderen thuis van school. De jongste is pas 8. Thuisonderwijs vraagt veel tijd en energie. En eerlijk gezegd had ik er helemaal geen zin in. De vorige keer begreep ik het, nu niet. Dat helpt niet.

Mijn oudste zit op de middelbare school. Praktisch is dat minder werk. Maar emotioneel drie keer zoveel. Je kunt niet volwassen worden in je eentje op je slaapkamer achter een scherm. Ze is boos, verdrietig en somber. Zorgwekkend somber. Mijn creatieve brein draait overuren om dingen te verzinnen die het iets beter voor haar maken maar ik kan geen leeftijdsgenoten vervangen.

Over het randje

Dan is er nog mijn werk. De eerste deadline na de kerstvakantie haal ik op het nippertje. Een uur later stort ik in. Excellent energiemanagement om zo strak tot het gaatje te gaan, maar niet duurzaam. En in de nasleep ook niet leuk: ik breng twee middagen in bed door en heb daarna nog een paar moeizame dagen. Als de basisscholen langer dicht blijven, is één ding me duidelijk. Dit moet anders. Maar hoe? (gelukkig weten we nu dat ze weer open gaan)

Als zzp-er kan ik natuurlijk minder werken. Maar elk uur minder werk, is ook een uur minder inkomen wat weer voor financiële stress zorg. Nog belangrijker: ik heb afspraken staan die ik na wil komen. Relaties waar ik waarde aanhecht.

Waar kan ik dan op bezuinigen? Ho stop. Tunnelvisie helpt niet. Het zijn niet alleen de extra lasten. Het is ook het gemis van dingen waar ik energie van krijg. Samen zijn met familie en vrienden. Spontane ontmoetingen, inspirerende gesprekken. Dat de dagen kort zijn en de lucht grijs helpt ook niet.

Niet minder, maar méér

Ik heb niet behoefte aan minder, maar aan meer. Meer zonlicht. Meer sociale contacten. Meer variatie in wandelroutes. Meer inspiratie en mooie gesprekken. Meer van alle dingen waar ik energie van krijg!

De creativiteit die ik voor mijn kinderen inzet, ga ik ook voor mezelf inzetten. Dus gaan we nu elk weekend met het hele gezin buiten onze woonplaats wandelen. Bel ik vriendinnen ’s avonds, ook al ben ik moe, ook al ga ik liever met ze op pad. Heb ik net telefonisch overlegd terwijl ik buiten in de zon liep – straks regent het weer. Deed ik toch mee aan online evenement en was ik er doodmoe van maar wel geïnspireerd.

Ik kijk nog steeds uit naar het voorjaar, naar uitjes en evenementen. Als de kinderen weer naar school mogen, bak ik taart – voor hen en voor mezelf. Maar in het hier en nu gaat het wel beter met me. Soms is de oplossing niet minder, maar meer!

Lottie viel jaren geleden van haar fiets en belandde op haar hoofd. Door hersenschade, in combinatie met nog een aantal chronische aandoeningen, heeft ze nog steeds last van overprikkeling en energiebeperkingen. Ze schreef hierover het boek Energiek Leven.

Lees hier de vorige blog van Lottie