Een nieuw tijdperk

Al enige tijd sluimert de gedachte in mijn hoofd, geïnspireerd door de herinneringen aan de vakanties van de afgelopen jaren, om vervolgens plaats te maken voor de waan van alledag. Tot die aankondiging, die alle twijfels wegneemt. Mijn partner is blij, eindelijk is de knop bij mij om.

De lijst met criteria is kort: rust en ruimte. Na een tiental bezichtigingen in de zinderende zomer is het bij de eerste aanblik raak. Omdat er al een bod onder bijzondere voorwaarden ligt is snel handelen geboden. “Wat moet ik bieden om dit uitzicht de mijne te maken?” vraag ik aan de makelaar. Hierop draaien twee hoofden zich om en kijken mij in opperste verbazing aan.

Drie weken later zijn de financiering en de technische keuring rond. Enthousiast stort ik mij op de volgende fase, het aanpassen van de badkamers en andere binnenhuisarchitectonische zaken aan de 21e eeuw.

Sinustrombose

En dan arriveert Covid-19, een ziekte veroorzaakt door een nieuw Corona-virus, dat de wereld in een razend tempo tot stilstand brengt. Mensen vragen mij of ik tot een risicogroep behoor. In eerste instantie antwoord ik ontkennend, omdat de oorzaak van mijn sinustrombose extern is en ik verder kerngezond ben. Althans, dat is mijn overtuiging. Helemaal gerust ben ik niet, omdat ik achtenhalfjaar geleden dacht dat ik onkruid was, niet weg te wieden. Het bericht in de media dat het trombosemonster op de IC’s ronddoolt verontrust mij enigszins; resideren op een IC is alles behalve prettig, hoe aardig en behulpzaam iedereen daar ook is.

Onbeschadigd

Veel tijd om na te denken heb ik niet, omdat ik als onderdeel van het duo cijfers & letters, mijn huisgenoot de cijfers, ik de letters, andere zaken aan het hoofd heb. Vanaf de bank bevrouw ik de afdeling planning & control en hij de afdeling operations. En dat gaat bovenwonder als vanouds, ik overzie de situatie, stel vragen en geef opdrachten. Als de klusjesmannen hun afspraken niet helemaal nakomen grijp ik in en bedenk alternatieven. Dit deel van mijn hersenen lijkt zowaar onbeschadigd. Het enige waar ik geen vat op krijg is de vermoeidheid, iedere dag maant dit onzichtbare restverschijnsel mij tot een middagdutje, zodat ik monter de avond haal.

Inmiddels zijn de meeste dozen uitgepakt, is mijn geliefde bibliotheek herrezen en is ‘cijfers ’thuis aan het werk. En ik? Ik geniet van de groene horizon, de fluitende vogels, de schilderachtige zonsondergangen, de rust en ruimte, en bedenk, wanneer ik een rondje rond mijn ‘bejaardenbungalow’ trippel, dat mijn leven als huismus een nieuw tijdperk is ingegaan.

Lees hier de vorige blog van Elisheva

Elisheva heeft in 2011 niet-aangeboren-hersenletsel opgelopen als gevolg van een Sinustrombose met hersenbloeding. Ze wil met haar blogs graag andere mensen hebben met het verwerken van een vergelijkbare traumatische gebeurtenis. Columns van andere mensen hebben haar namelijk ook geholpen!