Een huismus in de Alpen

Ooit was ik dé jurist die, mede door het werk van mijn partner, regelmatig van het bureau wegfladderde. Maar die tijd is voorbij. Ik ben een echte huismus geworden, die een bureau alleen nog gebruikt om de gedigitaliseerde foto’s van de vele vakanties in een fotoboek te ‘plakken’. Echter, de laatste tijd kriebelen mijn vleugels. Ik wil weg; weg van huis. Sinds de zware epileptische aanval in augustus 2014 heb ik slechts een paar ‘testvluchten’ in Nederland gemaakt, plus een tweetal korte uitstapjes naar de zuiderburen. Het is tijd om meer grenzen op te zoeken. Dus regelt mijn partner een chalet in de bergen en een villa aan een Italiaans meer. Met een vol gestouwde auto rijden we via hotels in Luxemburg en Frankrijk naar Zwitserland. Hier wacht een room-with-a-view over het Meer van Genève.

Deze verrassing herinnert mij aan een lange zomervakantie bij familie aan dit meer. Een dag later arriveren we bij het chalet, hoog in de bergen. Met weer een verrassing: om er te komen moet ik eerst door een laag grind ploeteren om vervolgens een trap van losliggende boomstammen te beklimmen, en dit alles met een groot stijgingspercentage. De ‘touroperator’ kijkt schuldig en zegt “dit staat niet op de foto’s”. Ik hoor de stem van mijn fysiotherapeute fluisteren: “dit is een goede oefening voor je evenwicht, coördinatie en beenspieren”. Zuchtend en steunend sleep ik mij naar boven. De beloning is wederom een spectaculair uitzicht. Maar ja, om de komende dagen meer van de omgeving te zien is afdalen noodzakelijk. Dus op naar de nabije historische stad, waar twee middeleeuwse kastelen het stadsbeeld domineren. Ieder op hun eigen berg. De eerste gaat nog goed, maar de tweede de volgende dag een stuk minder. Halverwege durf ik niet meer voor- of achteruit. Mijn rechterkant protesteert, het waait hevig en mijn hoogtevrees is ook van de partij. Ik zie het al voor mij: Eli in de heli. Maar een redding met een wentelwiek gaat mijn ego te ver. Bovendien moet ik dat uitzicht met mijn nieuwe camera vastleggen. Dus op naar boven.

Na zes dagen is het tijd om de Alpen vanaf de Italiaanse kant te bewonderen. Via de Simplonpas koersen we naar het huis aan het Comomeer. Maar in Italië slaat de navigatie van onze bolide even op hol en herkent ‘Truus’ de wegen niet meer. Gelukkig is mijn innerlijk Truus niet aangetast en loods ik de chauffeur op gevoel naar de juiste route, alwaar ‘Truus’ de wegen weer herkent. Het huis is prachtig en de oprijlaan toegankelijk. De open trap naar de woonkamer met maar één leuning is na de vele ‘trainingen’ van afgelopen week een peulenschil. En ook hier weer een fraai uitzicht. We bezichtigen diverse pittoreske dorpen en botanische tuinen waar mijn lijf zich kan uitleven op hellingen en trappen met ongelijke treden. Maar alles voor dié ene foto. Op de terugreis zitten we twee nachten in hetzelfde hotel als op de heenreis, zodat ik mijn partner de oude stad kan laten zien. Helaas was ik even ‘vergeten’ dat het de stad van de steile hellingen is.

Eenmaal thuis, achter de computer op zolder om de vele foto’s te ordenen, bedenk ik wat een geweldige roadtrip we hebben gemaakt. Dit smaakt naar meer en ik google ‘huismus en habitat’ om vervolgens te lezen: “leeft in grote delen van de wereld”.

Elisheva  

Lees hier de vorige blog van Elisheva

Elisheva heeft in 2011 niet-aangeboren-hersenletsel opgelopen als gevolg van een Sinustrombose met hersenbloeding. Ze wil met haar blogs graag andere mensen hebben met het verwerken van een vergelijkbare traumatische gebeurtenis. Columns van andere mensen hebben haar namelijk ook geholpen!