Een rib uit m’n lijf
20 december, 2024
Dinsdag 04 januari 2022
Er is heel veel gebeurd sinds de laatste keer dat ik een blog schreef, want kort daarna kreeg ik via via een tip dat er wellicht een extra plek vrij komt in een woning voor Mirre.
Dus heb ik direct gebeld met zorgbemiddeling die dit soort dingen regelt. En ja, ze zijn er inderdaad mee bezig. Ik wist dat ook al, echter gaat dit sneller dan verwacht! En Mirre is de 1e die op de wachtlijst staat. Dan moet je weten dat we deze plek al eerder aangeboden hebben gekregen eind mei. Toen waren haar papa en ik van overtuigd dat we dit niet moesten doen. We wilden het liefst nog dichterbij. Na mijn vakantie heb ik gebeld met mijn oude zorgbemiddeling, die ons al heel lang kent. Die wilde toch eens praten wat nu verstandig was, want de wachtlijsten zijn heel lang en omdat ik er aan toe ben dat Mirre uit huis gaat… Corona heeft niet geholpen in dit proces, eerder versneld. En zij gaf aan, ik denk dat de plek (dat is dus in Hoofddorp) echt goed was geweest voor Mirre. Toen zij dat zei, moest ik heel hard huilen. “Waarom hadden we nu nee gezegd eerder dit jaar???” Toen was het nog niet het moment blijkbaar. Dus, de schouders eronder gezet en laten weten dat wij toch deze plek wilde als deze beschikbaar komt. En zie dan… alsnog komt het dus goed! Dat is echt zo ontzettend fijn! Heel gek en dubbel natuurlijk ook maar het is goed zo.
Ruim 19 jaar lang verzorgen wij dit mooie bijzondere meisje met alle liefde waarvan ik de laatste 5 jaar grotendeels alleen (vanwege de scheiding tussen haar papa en mij). Dat is gewoon best pittig om alle ballen hoog te houden met, een heerlijke en ook drukke baan, vrienden en jezelf blij blijven houden, de juiste balans blijven houden.
Dus nu mag het ook, zorgen voor jezelf. Als ik het op schrijf, klinkt het heel gek, maar dat is ook super belangrijk, want als je goed voor jezelf kan zorgen kan je dit ook voor een ander. Loslaten is nog niet gemakkelijk, maar dat kan ik natuurlijk ook!
En dan gaat het snel. We gaan praten met iemand van de woning. Zenuwachtig ben ik in ieder geval en merk ook aan haar papa dat hij het ook spannend vindt. Maar wat een fijne plek! Een grote woning met grote gezamenlijke ruimte, woonkamer, de keuken en eetgedeelte en de kamers van de bewoners zijn groot en heel fijn.
Ook Mirre krijgt een mooie kamer met eigen badkamer die wij kunnen gaan inrichten. Het 1e gesprek is dus een heel fijn gesprek en voelt voor mij heel goed. We zeggen definitief ja en dan gaat het balletje verder rollen. Ondertussen krijgen we meer informatie over de andere bewoners, totaal zijn het er straks 8, overall zijn het jongvolwassenen, hoe leuk is dat!
Op loopafstand van de woning zijn er 2 dagbestedingen en op 1 daarvan past zij heel goed. Dat is een wat actievere groep. Mirre moet wel uitgedaagd worden en dat vindt zij ook leuk. Dus na een paar weken hebben wij een gesprek, ook dat is echt positief. De dagbesteding lijkt natuurlijk veel op waar ze zit, maar andere plek en andere mensen. Dit wordt een nieuwe groep, samengesteld van nieuwe mensen die komen en paar die er al zitten. Het is een mix van jong en wat ouder door elkaar, dat prima is. Er is zelfs een kaarsenmakerij, heel leuk.
Een week later volgt het officiële intakegesprek, dan horen we nog zoveel nieuwe dingen, het duizelt gewoon even. Haar persoonlijk begeleider hadden we al ontmoet en we ontmoeten nog 2 van haar collega’s. Het voelt goed, nog steeds. We gaan haar dagritme doornemen. Ik ben ook al bezig met een document zodat we alles kunnen opschrijven voor haar nieuwe begeleiders, dat is best gek, soort overdracht. Maar ja alles om het zo vlekkeloos mogelijk te laten verlopen. Maar als je het opschrijft, is een paar A4-tjes voor 19 jaar zorg heel raar.
We bespreken ook wat we nog moeten regelen. Haar internet en tv abonnement, wie doet haar was?, de kosten en haar kamer die we mooi gaan maken. En de belangrijkste vraag, vanaf wanneer gaan we beginnen? Gelukkig liggen haar papa en ik goed op 1 lijn en beiden vinden we 1 februari starten met de dagbesteding, maar ook officieel inschrijven op de woning een goed idee. We gaan dan eerst op de dagbesteding starten, en in de maand dan een keer mee naar de woning voor kopje thee (soort thuisondersteuning maar dan anders). Dan een keertje blijven eten en daarna een keertje blijven slapen enz enz. Kijken hoe zij hierop gaat reageren. Belangrijkste vinden wij, dat Mirre het blije meisje blijft en zich goed voelt, dat is de maatstaf, al het andere is niet van belang.
Poeh wat een heftige stap, zo goed en ook zo dubbel. Ondertussen gebeurt er natuurlijk van alles. Sinterklaas net geweest, broer Borre zijn verjaardag tijdens ontbijt gevierd en de Kerst. De laatste werkdag van het jaar en even een weekje rust. Mirre ging 2e kerstdag naar haar papa voor die week, zodat ik even kon opladen en ontspannen en even niet hoefde te zorgen. De dag na het gesprek, overviel de emotie mij. Ik zit even in een emotionele rollercoaster , de tranen bleven komen die dag. Alles wat er op dat moment speelde, kwam er uit.
En nu dus online inkopen doen voor haar kamer binnenkort en samen met haar papa schema van de maand februari doornemen en nog wat van dat soort praktische zaken. En heel fijn dat wij dit samen kunnen doen, ben ik echt dankbaar voor.
Het wordt een bijzonder begin van 2022 met een lach en zeker een traan en dat is goed, het mag! Alles is goed!
Maak alles vast met GE NIETJES!
Heel veel liefs,
Natasja