De reis naar herstel

Vriendschappen en groei na een hersenschudding

In 2017 liep ik een hersenschudding en whiplash op na een scooterongeluk. Het eerste jaar was verwarrend en ik richtte mij alleen op het fysieke aspect van een hersenschudding. Ik dacht dat het daar alleen om ging. Maar als je langere tijd uit de running bent, doet dat veel met je emoties. Je moet omgaan met vragen zoals: Wanneer word ik beter? Doe ik iets verkeerd dat mijn herstel vertraagt? Waarom voel ik me zo?

Het emotionele deel is moeilijker dan het fysieke deel

Op dit moment, na 7 jaar, zie ik dat het emotionele deel moeilijker was dan het fysieke deel. Ik maakte me veel zorgen over hoe ik beter kon worden, had financiële stress omdat ik niet kon werken en stress over mijn sociale leven. Ik kon niet meer in hetzelfde tempo met iedereen bijbenen als ik gewend was. Ik had stress over mijn dagelijkse taken. Dingen die ik met mijn ogen dicht kon doen voor het ongeval, waren
na het ongeval onmogelijk om aan te pakken.

Een zoektocht binnen vriendschappen

In die tijd probeerde ik vrienden vast te houden, zelfs degenen die niet begrepen hoe ik me
voelde of niet eens de moeite deden om het te begrijpen. Ik hield vast aan het idee dat het allemaal tijdelijk was en dat ik snel weer de oude zou zijn. De mensen die er alleen in de eerste weken na het ongeval waren, stopten met het sturen van berichten toen het langer duurde. Toen ik na maanden nog steeds niet beter voelde, realiseerde ik me wie mijn echte vrienden waren.

Ik wil geen mensen in mijn leven die niet echt om me geven en er alleen zijn als het leven leuk
is en alles goed gaat. Ik was niet meer de oude ik, en misschien zou ik die persoon nooit meer
worden. Hoe lang moest ik wachten? Ik had al twee jaar gewacht.

Mijn eigen zoektocht

Ik merkte ook dat ik veel veranderd was. Thuis was ik bezig met persoonlijke ontwikkeling, las en luisterde ik naar boeken, en verdiepte ik me in spiritualiteit. Maar deze vrienden waren nog steeds dezelfde vrienden als voor het ongeluk, en het voelde alsof ze niet meer in mijn nieuwe leven pasten. Ik ontdekte een leven zonder feesten, diners, housewarmings en verjaardagen. Ik voelde meer verbinding met mensen die ook geïnteresseerd waren in yoga, spiritualiteit en persoonlijke groei.

Het kost tijd om te beseffen wie niet meer bij de nieuwe jij past en wie dat wel doet. Vrienden
verliezen kan ook eng aanvoelen; misschien is er de angst om helemaal alleen te zijn. Maar in
mijn ervaring opent elke keer dat je een deur sluit, een nieuwe deur, zelfs een betere. Daarom zie ik healing als iets dat niet gaat om terug te gaan naar hoe je je voelde voor het ongeluk.

Geduld leren hebben

Het gaat erom vrede te sluiten met de nieuwe jij, degene die een storm heeft overleefd. Het
gaat om het accepteren dat sommige dagen uitdagend zullen zijn, en dat is oké. Het is geen race en zeker geen competitie. Het belangrijkste dat je nodig hebt, is geduld; het kan een traag proces zijn, wat frustrerend kan zijn. Uiteindelijk, wanneer je je beter voelt (en dat moment komt er echt!), besef je dat je veel hebt geleerd. Dingen zijn veranderd, en niet alleen op een negatieve manier. Daarom is mijn werk nu ook dagelijks mensen helpen om ook te herstellen na een hersenchudding en weer te genieten van het leven.

Silvie heeft in 2017 een hersenschudding en whiplash opgelopen bij een scooterongeluk. Hierdoor heeft ze jarenlang uit de running gelegen. Op dit moment is zij voor 80-90% herstelt. Zij gelooft erin dat er voor iedereen met hersenschuddingklachten hoop is op herstel en betere kwaliteit van leven. Daarvan heeft ze nu ook haar werk gemaakt en helpt ze mensen met een hersenschudding klachten te verminderen. Meer weten? Bezoek dan eens haar website: https://www.theconcussioncommunity.com