De kleine dingen

Mijn gewrichtsklachten en hersenschudding dwingen me tot een rustig leven thuis. Heel wat anders dan het rennen en vliegen dat ik eerder altijd deed. Gelukkig heb ik een tuintje, daar zit ik vaak. Dan kijk ik naar de vogels, ik kijk naar het groeien van de planten; degene die ik gezaaid heb en de spontane aanwaaiers. Ik heb alle tijd, ik hoef me niet te haasten. Die hersenschudding duurt nog wel even.

Ik volg het voorbijtrekken van de seizoenen. De zaden ontkiemen en krijgen kleine kiemblaadjes, allemaal net even anders. De jonge vogels krijsen en stelen het voedsel uit de snavels van hun vader en moeder, ik aanschouw hun eerste vlucht. De bloemen ontluiken, de bijen en wespen bezoeken ze, één voor één. “Nature does not hurry, and yet everything is accomplished.”  (Toegedicht aan taoïst Lao Zi). 

Ik aanschouw en geniet. 

Mensen die een tijd op zichzelf worden teruggeworpen door ziekte of handicaps gaan vaak het leven op een andere manier aanschouwen, de kleine dingen meer waarderen. Waarom is dat vaak toch zo moeilijk? Waarom razen we al die mooie kleine dingen voorbij, en maken we ons druk om zovele onbelangrijke zaken?

De laatste twee weken bouwt hier op het erf een boomkruiper zijn nest. Zo klein, zo onopvallend. Altijd, ook wanneer er moeilijke dingen zijn zoals dat mijn vader nu ziek is of dat ik amper kan lopen, kunnen kleine dingen uit de natuur me opvrolijken. Het grappige is: deze dingen zie ik alleen op momenten van rust, als ik even niet druk bezig ben.

Vragen voor jou:

• Welke kleine dingen ren jij voorbij?
• Denk eens terug aan een moment dat je volop kon genieten van iets kleins. Wat was dat? Hoe voelde dat?
• Welke zaken waar je je druk om maakt blijken bij nader aanschouwing niet zo belangrijk te zijn? Waar zou je meer tijd aan willen besteden?

Ottilia liep een aantal jaren geleden een hersenschudding op. Daarnaast is ze ook ‘rekbaar’. Zo rekbaar zelfs, dat ze daar erg veel last van heeft. Dat noemen ze dan het Hypermobiliteitssyndroom. Ze schrijft over haar leven met dit syndroom en hersenletsel in haar blogs ‘Rekbaar’.

Lees hier de vorige blog van Ottilia

Foto: Bartjan de Bruijn van www.mooimens.co