De afkeuring

Onlangs ben ik gedeeltelijk afgekeurd.
Ik blijf 18 uur per week werken bij mijn huidige werkgever, in een functie die beter past bij mijn belastbaarheid. Afgebakend werk zonder deadlines en met zo min mogelijk stoormomenten, past mij nu beter. Dat is nogal een contrast als je naar mijn arbeidsverleden kijkt. Ik heb altijd fulltime gewerkt en heb ook veel soorten werk gedaan. Ik draaide nergens mijn hand voor om.

Ik heb lang geprobeerd om weer op mijn oude niveau te komen. Ik dacht dat als ik hard genoeg mijn best zou doen, ik weer de oude zou worden. Ik ben heel ver gekomen maar ik kreeg eind 2019 een terugval. De onzichtbare beperkingen die ik heb opgelopen door de hersenvliesontsteking hebben mijn belastbaarheid flink aangetast. Mijn intelligentie en communicatieve vaardigheden zijn daarentegen niet aangetast. Het was daarom een flinke zoektocht naar de juiste antwoorden. Mede dankzij mijn tweede neuropsychologisch onderzoek, heb ik hier meer duidelijkheid over gekregen.

Geloof me als ik zeg dat ik allerlei emoties heb gevoeld toen het woord afkeuring viel. Schaamte, angst om deels financieel afhankelijk te worden en onzekerheid over mijn carrièremogelijkheden en ambities. Het voelde alsof ik mijn zakelijk identiteit verloor.

Belastbaarheid

Qua intelligentie kon in mijn oude functies wel aan maar qua belastbaarheid niet. Wat voor functie hoort daar dan wel bij? Ik hoop hier de komende tijd steeds meer een passende vorm aan te gaan geven. Gelukkig ben ik tijdens deze zoektocht altijd gesteund door mijn werkgever en zijn we tot een mooie oplossing gekomen waardoor ik mezelf niet continue overbelast en het risico op een tweede terugval aanzienlijk verklein. Ik werk in deze nieuwe functie onder mijn niveau maar het past beter bij mijn belastbaarheid. Dit heb ik inmiddels geaccepteerd en ik ben vooral blij dat ik in een vertrouwde en prettige omgeving kan blijven werken.

Nadat ik mezelf de ruimte heb gegeven om de gedeeltelijke afkeuring te accepteren en er goed over te praten, kwam ik tot de conclusie dat deze stap terug perspectief kan bieden voor de toekomst. Dit is niet het eindstation en ik wil deze ruimte voor herstel benutten om weer tot nieuwe inzichten te komen en hopelijk in de toekomst weer op te kunnen bouwen qua uren en inhoud.

Juiste balans vinden tussen ambities en belastbaarheid na gedeeltelijke afkeuring

De kunst zit hem denk ik in het vinden van de juiste balans tussen mijn ambities en nieuwe belastbaarheid. Positiviteit en discipline hebben mij ver gebracht maar het is ook goed om je beperkingen te accepteren i.p.v. er eindeloos mee te vechten. Duidelijkheid over hoe mijn hersenen werken na de hersenvliesontsteking, en acceptatie hiervan, hebben mij een stukje rust gebracht. Ik ben dankbaar voor mijn werkgever en de mensen in mijn leven die mij continue hebben gesteund. Zij weten mij op waarde te schatten en hebben vertrouwen in mij. Richt je op het positieve maar blijf ook realistisch. Herstel pakken is geen zwakte maar een kracht.

Vlak voor haar 31e verjaardag werd Laura getroffen door een hersenvliesontsteking. Dit veranderde haar leven. Ze wil door middel van haar blogs andere mensen met niet-aangeboren hersenletsel verder helpen.

Lees hier haar vorige blog