Bizarre tijd!

Zucht…het moet niet gekker worden hoor in deze bizarre tijd!! Zelfs nagellak en oorbellen bij de kerstjurk zijn al geregeld. ‘Oh’, zegt Kees, ‘ik dacht…’ ‘Nee hoor’, kom ik tussendoor, ‘zelfs de kerstkaarten zijn al de deur uit.’

Veel voorbereiding heb ik niet, want niemand komt, want niemand wil mij met een variant besmetten. Alles goed en wel maar wat nu? Kees komt weer eens leuk uit de hoek: ‘je kan het luxaflex in de keuken schoonmaken, daar ben je wel een ochtend mee bezig hoor!’ ‘Hoor eens, dat doe ik in de herfstvakantie al, ik heb heus wel wat structuur hoor.’

Tja, wat nu… evengoed ben ik onrustig maar ik kan niks bedenken. Er liggen zelfs een paar cadeautjes onder de kerstboom. Polletje heeft gevraagd of ze mag komen logeren. Ik leef helemaal op. ‘Ja, oma en mag ik dan zelf met het muizenhuis spelen?’ Zelfs polletjes worden groot.

Stilte

Het voelt zo raar, die stilte in de headquarters, (mijn brein). Meestal kwettert iedereen in deze tijd door elkaar en nu is het rustig. Dan gebeurt het. Vandaag is er een vrieslaagje op de schuurtjes. De planten moeten worden ingepakt. Nee he, het regent vreselijk en het is koud. Hoe moet dat nu met de jungle planten? Kees gaat gauw naar boven en mompelt iets over badkamer schoon maken. Helemaal vergeten de tuin winterklaar maken. Het is ook steeds zo somber weer geweest!

Eindelijk is de tuin klaar en de planten zijn ingepakt! Ik laat me niet tegenhouden door het weer. Ik ben echt dol op mijn planten. Doodmoe loop ik naar de tuindeur en wil naar binnen. Niet handig want, ik zit natuurlijk onder de modder en ben drijfnat maar ik wil ook niet buiten blijven staan! Inmiddels weet ik wat ik vanmiddag moet gaan doen. De huiskamervloer dweilen…

Lees hier de vorige blog van Pip