Bitterzoete zomerdag

Het is zomer 2021. Als de doorzetter die ik ben, ben ik ben eind april begonnen (vlak na mijn laatste blog) met het afbouwen van de medicatie die ik 2,5 jaar geleden voorgeschreven kreeg toen mijn lichamelijke en geestelijke klachten van de PTSS en mijn angststoornis het heftigst waren. In die tijd kon ik de deur zelfs niet meer uit, had ik constante paniekaanvallen en lichamelijk reacties die letterlijk verlammend waren. 

Stapsgewijs stoppen

Na goed overleg met de arts en mijn psychiater, heb ik besloten stapsgewijs te gaan stoppen. Ontzettend spannend! Gebruik van medicijnen maakt je niet(!) zwak! Het heeft voor mij heel veel betekend. Mijn grootste motivatie om te stoppen zijn voor mij mijn behandeling geweest die ik in mijn ogen redelijk succesvol heb doorlopen, en het feit dat ik inmiddels bijna 30(!) kilo ben aangekomen. Niemand heeft me verteld dat ik zo dusdanig aan zou komen. Ik had gehoopt dat, tegen de tijd dat ik al deze behandelingen en therapieën had doorlopen, ik op een punt zou staan van een nieuw begin. Afgerekend met mijn zwaarste demonen en trauma’s. Nu heb ik er een uitdaging bij. Iets wat me al een jaar in zijn greep houdt. Mijn fysieke gezondheid… Ik ga het nog één laatste keer proberen, anders onderga ik binnenkort een medische ingreep om hier een einde aan te maken.

Klachtenvrij… of toch niet?

Wat ik dus al had verwacht ben ik totaal niet! Klachtenvrij. Ervaar ik nog steeds lichamelijke sensaties en reacties en worden deze versterkt door het afbouwen van de medicijnen. Nachtmerries worden constanter, zenuwen en nervositeit, en zijn de eerste “full blown” paniekaanvallen weer een feit. Hopende dat dit een tijdelijk verschijnsel is. Soms vergeet ik hoeveel grote doelen ik al heb bereikt. Nu merk ik dat ik te snel wil in mijn herstelproces. Misschien ben ik wel iets té enthousiast geweest in mijn denken en doen. Jezelf dwingen gaat niet. 

Schrik

Tot mijn grote schrik heeft mijn moeder voor de tweede keer agressieve kanker gekregen. Een traject vol onzekerheid wat extra spanningen met zich meebrengt in een toch al enigszins onrustige tijd. Het leven overkomt je gewoon, ook als je denkt de tijd rijp is voor de volgende stappen.  

Herbeleving, welkom terug. Een stukje trauma komt nu weer boven. Het is onbeschrijfelijk hóe zeer “nieuw zeer” kan doen als dat een intrede maakt. Je kunt muren van beton hebben opgebouwd, terwijl je ervaart je emotioneel stukje bij beetje uit elkaar brokkelt. De angst die raakt, je gevoelsmatig je geliefde(n) en/of familie wederom kwijtraakt. 

Sterk

Dit had de zomer moeten zijn van een nieuw hoofdstuk, een nieuw begin. Maar ondanks alle onzekerheid, nieuwe uitdagingen, oud én nieuw zeer vergeet ik tussendoor niet om soms even stil te staan. Herinner jezelf eraan dat je sterk bent, en al zoveel hebt doorstaan!  

Waar je nu ook doorheen gaat, hoe je er nu ook voorstaat wil ik met je delen…Zoals de uitspraak in het Engels zo mooi luid: “Don’t forget to smell the flowers” 

Lees hier de vorige blog van Jessica