Balans en acceptatie

Een extravert persoon

Ik ben altijd al een extravert persoon geweest: ik hou van mensen, van contact maken, netwerken, gezelligheid en drukte. Ik breng graag mensen met elkaar in verbinding waardoor er harmonie ontstaat. Ik ben dan op mijn best, ik ben dan echt Laura. Het is kenmerkend voor mijn karakter.

Na mijn hersenvliesontsteking (bijna 6 jaar geleden) was die kant van mij niet veranderd. Mijn belastbaarheid daarentegen was ineens wel veranderd. Hoe ga je daarmee om? Ik heb hier geen simpel antwoord op. Het is vooral een kwestie van het ervaren en je grenzen opnieuw leren aanvoelen EN aangeven. Ik ben tijdens deze zoektocht vaak genoeg over mijn grenzen heen gegaan (en nog wel eens) omdat ik vanuit enthousiasme niet te snel wil opgeven.

Veel dingen die ik graag doe als extravert persoon, bevatten veel prikkels.

Omdat ik snel  overprikkeld kan raken van bepaalde dingen, drukt dat weer op mijn belastbaarheid.

Dit kan weer gevolgen hebben voor je energie op de dag zelf maar ook voor de rest van de week en soms zelfs voor een langere periode.

Het creëren van een balans

Tijdens revalidatie heb ik van mijn ergotherapeut geleerd om mijn activiteiten te wegen.

Leuke dingen doen is heel belangrijk maar kost ook energie. Dit neem ik dus ook mee in mijn planning. Zeg ik met regelmaat nee tegen dingen die ik graag zou willen doen?

Ja, is het antwoord. Dat is niet altijd makkelijk maar ik heb wel geleerd om mij te berusten in de keuze als die eenmaal is gemaakt. Dit geeft veel rust en ruimte. Ik kan ook oprecht genieten van het alleen zijn of mezelf terugtrekken om op te laden.

Door op bepaalde momenten nee te verkopen, kan ik op andere momenten weer wel meedoen. Omdat de gevolgen van mijn NAH onzichtbaar zijn, vind ik het zowel voor mezelf als mijn omgeving, prettig werken om zelf de regie te houden en mijn grenzen aan te geven. Begrip vanuit je omgeving speelt een belangrijke rol. Zelf merk ik dat openheid, kwetsbaarheid en een positieve mindset hier goed aan bijdragen.

Kijk naar wat wel kan en ga het gesprek aan waar het schuurt.

Accepteer dingen zoals ze zijn

Als ik graag iets wil doen wat veel prikkels bevat, hou ik daar rekening mee in mijn planning.

Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat ik de dagen daarna weinig/geen afspraken heb zodat ik kan opladen.

De voorwaarde is wel dat ik op de dag van de activiteit goed in mijn energie zit, anders heb ik een valse start. Er zijn periodes dat ik veel prikkelrijke activiteiten kan ondernemen en er zijn periodes dat ik dat veel minder kan. Het is niet altijd duidelijk waar dit aan ligt.

En dan de prangende vraag: hoe blijf je voldoende uitgedaagd zonder overbelast te raken? Mijn intelligentie is immers niet aangetast. Hierin ben ik nog zoekende en vind ik tot nu toe het meest complexe vraagstuk van mijn beperking.

Tot slot:

Geniet van de kleine dingen: de zon die schijnt, de vogels die een fluitconcert geven, fijne mensen waar je energie van krijgt en waarbij er sprake is van gelijkwaardig contact. Ik krijg altijd veel energie van het schrijven van een blog en vanuit ervaringsdeskundigheid anderen te kunnen helpen. Dat geeft voldoening op een niveau wat ik nooit eerder had ervaren. Dat vind ik echt een cadeautje.

Vlak voor haar 31e verjaardag werd Laura getroffen door een hersenvliesontsteking. Dit veranderde haar leven. Ze wil door middel van haar blogs andere mensen met niet-aangeboren hersenletsel verder helpen.

Lees hier haar vorige blog