Adempauze in Ermelo

Het is oktober 2022, en terwijl de herfst langzaam haar intrede doet en de blaadjes van de bomen vallen, kijk ik terug op een roerige en onrustige periode. In het kader van world mental health day wil ik de week graag afsluiten met een mooie persoonlijke ervaring en een boodschap. 

Pleisterplaats

In al die jaren dat ik al meedraai heb ik nog nooit een plek, of de juiste mensen getroffen zoals op de plek waar ik momenteel even verblijf om op adem te komen. Iets waarvan er in Nederland een tekort aan is. Pleisterplaatsen. Waarom bestaan er hier niet meer van? Ik ben bij Venta Veluwe in Ermelo. Deze plek heeft iets bij me losgemaakt. Het is de plek waar ik terecht gekomen ben, op het juiste moment, het moment dat de spanning maar op bleef lopen. Ik heb Peter en Isolde mogen leren kennen. Het paar wat al hun jaren in de psychiatrie nu inzet om hun droom waar te maken. Die een logeerplek hebben voor vrouwen met een psychische kwetsbaarheid zoals(complexe) PTSS, net zoals ik. Of (een) persoonlijkheidsproblematiek /autismespectrumstoornis.

Hier loop ik langs de koeien aan de wei terwijl de zon ondergaat. De haan met zijn gekakel, parmantig op zijn pootjes paraderend door zijn harem van hennen. Langs een liefdevol gezaaide groentetuin die duidelijk groeit en bloeit. Waar je de uil s ’nachts hoort onder de sterrenhemel, en s’ochtends het eekhoorntje over het terrein heen rent. Waar het gras écht groener lijkt, de eitjes echt vers zijn en waar de wind door m’n haar waait.

Kalmte en onthaasting

Heel even voel ik me niet gehandicapt. Is de angst van de angststoornissen best wel gesust. Mag ik alles van thuis loslaten om in een ander warm huis thuis te komen. Samen met 2 andere lieve gasten verblijf ik hier. Voor het eerst dit jaar ervaar ik kalmte en onthaasting. Voelt het alsof ik weer een nieuw perspectief ervaar. Voel ik me lichter terwijl duizenden gedachtes terug worden gebracht naar in het hier en nu zijn. Voor het eerst in drie jaar, ervaarde ik vandaag even weer mijn innerlijke kind. 

Voor het eerst in een lange tijd voel ik vlagen van zorgeloosheid. Als het zo vol in je hoofd zit dat je soms even door de bomen het bos niet meer ziet. Ik was bang dat als ik zo door zou gaan, ik wederom kwetsbaarder zou worden. Mogelijk iets zou afglijden. Daarom reflecteer ik even, en ik hoop dat je met me mee doet. Wat heb ik écht nodig? Wat wil ik? Wat maakt mij gelukkig?

Alsjeblieft neem tijd voor jezelf en je innerlijke en mentale rust. Maak die wandeling, las die pauze in, doe wat je wilt, maar vooral zorg voor jezelf! Zoals de zon ondergaat gaat zij de volgende dag weer op. Maak er een mooie dag van! 

En alsjeblieft! Laat er meer plaatsen komen zoals deze! Mensen zoals ik, duizenden! Hebben ze nodig!  

*Bij deze wil ik Peter en Isolde in alle warmte bedanken voor al hun inzet, gastvrijheid, moed, kennis, warmte en liefde! Venta Veluwe Ermelo 2022

Lees de vorige blog van Jessica