Acceptatie

Ooh, nu gaan bij sommige de haren rechtop staan. Weerstand dringt zich op. Waarom zou dat zo zijn? Waarom voelen sommige mensen iets negatiefs bij de gedachten van acceptatie?

Ik kan alleen mijn gevoel en mijn ervaring doorgeven. Ieder mens is anders daarom kunnen wij niet allemaal op een lijn zitten. Dus ik begrijp wel dat sommige mensen acceptatie niet kunnen of willen accepteren. Sommige reageren heel opstandig en roepen dat ze hun ziekte nooit of te nimmer zullen accepteren. Ieder zijn goed recht.

Acceptatie betekent volgens Van Dale: ‘aanneming, aanvaarding’.

Ik had ook liever gehad dat deze ziekte me niet was overkomen. Daar had ik geen keus in. Ik kan er wel voor kiezen, ‘hoe ga ik hiermee om.’

Wat mijns inziens sommige mensen niet doorhebben is dat ze zich zo onbewust zullen blijven afzetten tegen zichzelf. Het bepaalt wel hoe jij iedere dag verder moet met je leven. Het is een belangrijk deel van je geworden waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt.
Maar het is zo zonde van je kostbare energie om dat te verspillen aan, zoals ik het zie, het verzetten tegen ziek-zijn een gevecht tegen jezelf. Terwijl juist nu jij jezelf zo hard nodig hebt in je dagelijkse leven.

Weerstand houd je onbewust tegen in je herstel en ontwikkeling.

Accepteren is meestal een moeilijk proces dat tijd nodig heeft, want vaak moet je eerst nog verwerken hoe je leven nu is, rouwen om wat je allemaal is overkomen. Ik weet dat het niet altijd makkelijk is. Maar hé, als we toch moeten vechten kunnen we beter vechten voor onszelf dan tegen onszelf! Je lichamelijke herstel heeft baat bij je geestelijk herstel. Alles begint bij je denken. Wat jij over jezelf en je situatie denkt.

Probeer toch te accepteren, het geeft je zoveel meer ruimte en rust als je eenmaal zover bent. Als je negatieve gevoelens niet meer voelt, kan je ook weer meer positieve dingen zien. Want dan richt je je niet meer zo op wat niet meer kan, maar op wat je nog wel kan.

Accepteren is voor mij:

Begrijpen wat er met mij en mijn leven is gebeurd.
Het is zo als het is. Dat geeft een stukje rust.
Ik kan het niet weggooien, het blijft bij mij. Is een deel van mij.
Ik moet hier doorheen, kan niet terug zoals het was.
Ik wil er het beste uithalen, zodat ik er makkelijker mee kan leven.
Accepteren, is niet tegen mijzelf vechten, maar voor mijzelf en met mijzelf.
Accepteren is voor mij de realiteit onder ogen durven zien en mijn emoties durven te voelen.

Wat heeft het mij geleerd?

Ik werd mij bewust dat als ik er anders tegenaan kijk, kan ik het verbeteren. Als jij je gevoelens en emoties toelaat om ze daarna weer een plekje kan geven, helpt je dit door te stoppen met vechten tegen je beperkingen. Probeer je te focussen op de dingen die wel nog lukken. Zo doe je succeservaringen op en dat komt je gemoedstoestand ten goede. Leer om te plannen en te organiseren wat voor jou mogelijk is.

Bepaal elke dag waaraan jij je energie wil besteden. Wanneer je de energieloze dagen hebt, zal je moeten aanvaarden dat sommige dingen niet meer kunnen. Maar probeer te zoeken naar een manier die voor jou wel mogelijk is. Bedenk in dit geval dat jij niet hersenletsel ‘bent’. Je bent het niet, maar hebt het.

Probeer eens te kijken naar de persoon die je inmiddels door je ziekte bent geworden. Leef je leven en beleef je veranderingen. Kijk naar jezelf en zie wat je al bereikt hebt. Ook met hersenletsel mag jij er nog steeds zijn. Je bent natuurlijk veranderd. Probeer te zoeken naar je positieve eigenschappen en dingen in het leven die leuk zijn. Zoeken naar de geluksmomenten, hoe klein deze soms ook zijn. Maar ze zijn er vast. Momenten van geluk. Geluk ligt verscholen in momenten van leven. Zo is het ieder mens gegeven. Een ieder die deze momenten herkend, wordt door het leven aardig verwend. Momenten van geluk.

Voorwaarde van het ontvangen van een goed resultaat is dat er  voldoende liefde moet zijn voor jezelf en je naasten. Als dit niet zo is, zullen de resultaten niet veel zijn, omdat jij de veranderingen niet zal toelaten.

Mensen hebben het recht en de macht zichzelf tegen te werken of zichzelf te helpen. Dat is de vrije keuze die ieder mens heeft. Maar als jij voelt dat je het waard bent om dit voor jezelf te doen, dan pas zal je veranderingen toelaten. 

Er is maar één persoon die dit voor jou kan doen en dat ben jijzelf. Er bestaat hierin geen lift. Je zal de trap moeten nemen en tree voor tree omhoog moeten gaan. Zo heb ik het ook gedaan.

Ik wens je veel sterkte, kracht inzicht en geduld.

Lieve groet van Lieky

Lees hier de vorige blog van Lieky

Lieky (uit 1953) werd in september 2012 getroffen door een herseninfarct. Na deze ingrijpende gebeurtenis was ze verward, bang en was haar vertrouwen in haar lichaam kwijt. Ze mistte veel informatie. Ze ervaarde veel onbegrip.

Met haar blogs en met haar Facebookpagina wil ze het begrip voor NAH vergroten. Ze wil dat mensen dankzij die informatie weer verder kunnen.
Ook maakt Lieky een uur lang radio met het programma ‘Luister naar N.A.H.‘ iedere zondagmorgen van 10 tot 11 uur. Dit is een programma voor en door mensen met NAH.
En Lieky heeft het boek ‘NAH, niets is wat het lijkt’ geschreven die je voor € 10,- kunt bestellen door haar een mailtje te sturen.