Acceptatie

In juni 2019 schreef ik mijn eerste blog voor de hersenstichting. Dit gaf mij energie en voldoening. Ik vind het namelijk heel belangrijk en waardevol om inzichten en ervaringen met jullie te delen.

Kwaliteiten

Ik word niet geconfronteerd met mijn beperkingen bij het schrijven van een blog en hopelijk kan ik anderen wat (h)erkenning en hoop geven. Wanneer ik handel vanuit mijn kwaliteiten geeft dat veel energie en zelfvertrouwen en dat doet goed.

Bestaande kwaliteiten kwamen gelukkig snel weer tot uiting tijdens mijn ziekte. Humor en veerkracht trokken mij door de zware momenten heen en leken sterker dan ooit tevoren. Je bent vaak sterker dan je denkt. Sta daar eens bij stil en durf jezelf ook credits te geven voor alles wat je hebt bereikt en overwonnen.

Beperkingen

Net als ieder mens heb ik valkuilen en beperkingen. Maar na mijn ziekte werd ik ineens geconfronteerd met nieuwe beperkingen. Dit heeft privé impact gehad, maar voornamelijk op zakelijk vlak moest ik flink omschakelen. Het lukte mij niet meer om fulltime te werken en mijn oude functie hervatten bleek niet realistisch. Niet omdat mijn iq is aangetast door de ziekte, maar omdat ik niet meer goed kan schakelen tussen meerdere werkzaamheden. Ook heb ik problemen met het verwerken van bepaalde visuele informatie en raak ik snel overprikkeld. In een maatschappij die heel snel gaat en bedrijven veel met beeldschermen werken, vergt dat veel geduld en begrip van jezelf en je werkgever. Mijn beperkingen zijn vrijwel onzichtbaar. Ik leg vaak maar aan mensen uit dat bepaalde verbindingen niet meer goed worden gelegd in mijn hersenen.

De uitdaging zit hem dus vooral in zelf goed je grenzen bewaken en aangeven. Daar zijn al stappen in gezet, maar soms denk ik wel eens dat je op dat gebied nooit bent uitgeleerd.

Hulp bij acceptatie

Gelukkig werk ik voor een fantastisch bedrijf en zijn mijn werkuren en werkzaamheden aangepast naar wat ik kan.

Dan rest mij nog een laatste belangrijke stap in dit proces: acceptatie. Ik krijg hier wel professionele hulp bij d.m.v. een behandeling. Toen ik eind december 2017 mijn revalidatie af had gerond dacht ik: zo, dat hebben we overwonnen. Nu moet ik het even accepteren en er vol voor gaan. 3 jaar later besef ik dat ik nu pas aan het proces acceptatie ben begonnen. En dat is oké. Iedereen heeft zijn eigen proces en ervaart het weer op een andere manier.

Ik zal nooit meer de oude Laura worden en probeer daarom zoveel mogelijk de nieuwe Laura te omarmen inclusief de kwaliteiten en de beperkingen. Een van de drijfveren van mijn vernieuwde versie is mezelf als ervaringsdeskundige inzetten. Mijn ervaringen inzetten voor iets goeds zodat het niet voor niets is geweest.

Vlak voor haar 31e verjaardag werd Laura getroffen door een hersenvliesontsteking. Dit veranderde haar leven. Ze wil door middel van haar blogs andere mensen met niet-aangeboren hersenletsel verder helpen.

Lees hier haar vorige blog