2019 is begonnen!

Heel langzaam aan begint het “gewone” leven weer te starten. R., M. en ik zijn alweer aan het werk geweest de afgelopen weken. Y. begint morgen weer met school. Maar vanaf komende week wordt het nog drukker, de agenda stroomt vol met afspraken, verjaardagen, zwemwedstrijden, ouderavond, doelengesprek voor mijn mindfulness cursus en nog meer. In mijn hoofd is het daarom ook weer voller.

En dan wil mijn werkgever ook nog dat ik in de komende 2 1/2 maanden opbouw naar 20 uren per week werken! Dat gaat echt niet lukken, ik zou niet weten hoe. Ook zal ik binnenkort met behulp van een reintegratiebureau (moeten) gaan kijken naar welk werk wel geschikt is voor mij. Het is goed dat dit traject gaat starten, het biedt ook nieuwe kansen, maar voor mij komt het nu te vroeg, omdat de cursussen (behandelingen) die ik volg ook nieuwe inzichten geven. Na iedere cursusdag heb ik veel om over na te denken en te verwerken.

In dit nieuwe jaar hoop ik duidelijkheid te krijgen over of en wanneer ik een arbeidsongeschiktheids uitkering zal krijgen. Ook hoop ik dat ik in dit jaar afscheid kan nemen van mijn werkgever en dat ik daarna een nieuwe invulling, ook op werkgebied, zal gaan vinden.

Ook ons gezinsleven zal in dit nieuwe jaar anders worden. Onze dochter M. gaat 22 april naar Amerika toe, zij gaat daar een jaar als aupair werken! Wat fijn dat het haar gelukt is een gezin te vinden waar zij graag bij wil gaan werken.

Een nieuw jaar dus waarin veel zal gaan veranderen.

Met alles wat ik al geleerd heb in mijn leven, hoop ik ook dit nieuwe jaar te blijven genieten van wat er nu is, zonder teveel vooruit te denken naar wat zal komen.

In dit jaar zal ik elke dag blijven zoeken naar balans, te weinig op de planning werkt niet goed, maar teveel ook niet. Ook zal ik per week een paar dagen zonder afspraken proberen te blijven plannen. Deze rustdagen heb ik echt wel nodig, de vermoeidheid van de dagen ervoor komt er dan vaak uit.

En wandelen zal ik blijven doen het komende jaar. Elke dag een blogje over mijn wandelingen zoals mijn plan was toen ik begon met dit blog, is niet gelukt, maar toch blijf ik schrijven over mijn leven.

Ik wens alle lezers een heel mooi, gelukkig, liefdevol en rustig 2019 toe. En wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blog.

Maria

Lees hier de vorige blog van Maria

Maria kreeg in mei 2017, de dag nadat ze haar tweede etappe van het Pelgrimspad had gelopen, een hersenbloeding. Ze wandelt veel om rust in haar hoofd te krijgen. Ze schrijft ook op haar eigen website blogs over hoe ze omgaat met haar niet-aangeboren hersenletsel.