De klapdeur
29 november, 2024
Vrijdag 16 augustus 2024
Gidon heeft een leuk en druk leven als hij in 2020 door een val een hersenschudding oploopt. De klachten die hij daardoor krijgt hebben een enorme impact op zijn leven en gaan niet over. “Ik had steeds hoop dat het beter zou worden; volgend semester, volgend jaar, ik moest en zou weer terugkomen. Maar ik crashte gewoon volledig. In 2023 kon ik pas weer verder kijken en kwam de behoefte naar een meer zinvol bestaan. Toen kwam The Class van de Hersenstichting in beeld.”
Het is maart 2020 als Gidon terugkomt van werk en zich niet lekker voelt. Hij is misselijk en zegt tegen zijn vriendin dat hij moet overgeven. In het toilet gaat het mis en valt hij flauw. Gidon wordt wakker op de vloer en merkt dat hij wauwelt en geen controle meer heeft over zijn lichaam. Door de val heeft hij een flinke hersenschudding en whiplash opgelopen. Hij krijgt het advies om het rustig aan te doen. De klachten gaan echter niet over en worden erger. “Ik heb aan de bel getrokken na een nacht met vreselijke hoofdpijn. Ik had echt het gevoel alsof mijn hoofd uit elkaar klapte. Mijn vriendin heeft toen ook aangedrongen op een MRI-scan. Daar was alleen niet zoveel op te zien. Voor mij voelde het echter alsof ik in een nachtmerrie zat. Tien procent van de mensen die een hersenschudding oploopt houdt daar serieuze klachten aan over. Daar hoor ik helaas bij.”
Gidon studeerde om architect te worden en werkte als assistent ontwerper bij een architectenbureau. Hij speelde gitaar, sportte en had een leuk sociaal leven. “Ik ging van een heel vol leven naar helemaal niks. Ik moest met alles stoppen; mijn werk, mijn studie en mijn sociale leven. Drie jaar na dato liet mijn gezondheid het gelukkig weer toe om een stapje vooruit te kijken. Ik wilde van ‘overleven’ naar weer leven.”
Het was de moeder van Gidon die hem wees op het traject van The Class. Hij las de verhalen van andere deelnemers en dacht; dit wil ik ook. “Ik had geen hele scherpe doelen voor ogen, ik wilde gewoon weer iets doen, weer leven. Op zoek naar een zinvollere invulling waarbij je weer deelneemt in de maatschappij. Betaald, onbetaald, ook al was het maar iets voor een uurtje. Mijn droom om architect te worden had ik in de koelkast gezet, maar ik wist ook niet goed wat nog wel haalbaar was. Daar heeft de jobcoach van The Class mij goed bij geholpen, om dat helder te krijgen. Wat kan ik nog? Wat vind ik leuk en wat zijn de omstandigheden waar ik het beste in gedij? Ik had eerst geen idee en dan kom je erachter: er zijn nog mogelijkheden voor mij.”
Naast een jobcoach krijgt Gidon ook een sportcoach toegewezen. Hij begint het sporten weer op te pakken. “Het sporten heeft me ook zoveel extra gebracht. In het begin vond ik dat best spannend en voelde het als heel intensief. Maar uiteindelijk pluk je er zo gigantisch de vruchten van. Je bent gewoon fitter, sterker en mentaal krachtiger. Mijn algemene fysieke belastbaarheid is echt omhooggegaan.”
Met zijn sportcoach heeft Gidon doelen opgesteld. Het was zijn ultieme droom om weer te kunnen hardlopen. “Halverwege het traject ben ik hier rustig mee begonnen met behulp van handige tips en schema’s. Aan het einde van het jaar heb ik zelfs meegedaan aan een hardloopwedstrijd bij ons in het dorp!! Het halen van de finish voelde als een gigantische overwinning! Als een nieuwe stap in het leven.”
“Ik werk nu vrijwillig als timmerman op een kinderboerderij. Ik ben begonnen met een uurtje per week. Ik was in het begin zo moe. Mijn lichaam was het helemaal niet meer gewend! Mijn fysieke belastbaarheid was enorm laag, hier heeft het sporten mij onder ander enorm mee geholpen. Het is echt goed dat er binnen de Class gekeken wordt naar het hele plaatje. Er is nog zoveel meer dan werk. Daar moet ook nog energie voor overblijven.”
The Class heeft Gidon meer gebracht dan dat hij aanvankelijk dacht. Ook emotioneel en mentaal heeft het veel met hem gedaan. “Dat ik moest stoppen bij het architectenbureau bijvoorbeeld, dat heb ik nooit echt goed verwerkt of bij stilgestaan. The Class heeft ook een soort verwerkingsproces in gang gezet. Ik heb het al die tijd bedekt met een pleister, maar ik heb geleerd dat je die eraf moet trekken om te helen.”