Renate: “Blijf de kleine dingen in het leven…
16 december, 2024
Maandag 16 december 2024
Een val van een paard op twintigjarige leeftijd verandert het leven van Greet Floris (36) uit Friesland voorgoed. Het ongeluk maakt een einde aan haar droom om met paarden te werken, maar haar doorzettingsvermogen en liefde voor haar gezin geven haar kracht. Nu zet Greet zich samen met haar man en drie kinderen in om aandacht te vragen voor de onzichtbare gevolgen van hersenletsel en het belang van onderzoek naar de hersenen.
De dag van het ongeluk is voor Greet een zwart gat. “Ik weet niets meer van wat er gebeurde, alleen wat ik heb gehoord. Het paard schrok ergens van, de longeerlijn brak en ik werd gelanceerd tegen een muur. Mijn nek brak op drie plekken”, vertelt ze. De gevolgen waren ernstig: drie weken coma, maanden revalidatie, en een compleet nieuw leven dat begon bij Heliomare en later intensieve neurorevalidatie in Amsterdam.
Na het ongeluk moest Greet letterlijk alles opnieuw leren: lopen, praten, eten. “Op je twintigste wordt er verwacht dat je weet hoe dingen werken. Maar ik voelde me een kleuter, alles was nieuw. Dat was moeilijk, want mensen begrijpen het vaak niet. Vrienden en relaties vielen weg, omdat ze invullen wat ik wel of niet zou kunnen. Ik moest accepteren dat mijn oude leven voorbij was en leren omgaan met mijn nieuwe realiteit.”
Vandaag de dag leeft Greet met de blijvende gevolgen van haar hersenletsel: vermoeidheid, epilepsie, prikkelgevoeligheid, hoofdpijn en een beperkt geheugen. “Energie is het grootste probleem. Het ene moment zit ik vol energie, terwijl een kleine verandering – zoals een bus die te laat komt – me ineens volledig kan uitputten. Dat maakt plannen moeilijk, zowel voor werk als sociale afspraken.” Haar man Jaap vult aan: “Soms gaat Greet te ver, omdat ze alles wil doen net als ieder ander. Maar ze heeft haar rust nodig. Zeker met drie jonge kinderen is dat een uitdaging.”
Ondanks de uitdagingen blijft Greet positief en dankbaar. “Ik ben blij met wat ik heb. Mijn man, onze drie prachtige kinderen en het leven dat we samen hebben opgebouwd. Het is niet altijd makkelijk, maar ik focus op wat wel kan. Humor helpt daarbij, net als de steun van mijn familie.” Greet gebruikt haar eigen ervaringen om anderen te helpen en bewustzijn te creëren. “Voor mijn ongeluk dacht ik ook: na een tijdje gaat het wel over. Maar hersenletsel blijft. Alles wat je doet, voelt en denkt, komt uit je hoofd. Als dat beschadigd is, besef je pas wat je mist.”
De recente 170-kilometer lange wandeltocht die Greet met haar gezin maakte voor de Hersenstichting, was voor haar een manier om iets terug te doen. “Ik kan niet werken zoals anderen, maar ik kan mijn verhaal delen om meer bewustzijn te creëren en geld op te halen voor onderzoek. Dat geeft me energie.”
Voor de toekomst hoopt Greet op meer onderzoek naar de hersenen. “Het zou mooi zijn als we hersenschade beter kunnen begrijpen en behandelen. Daarmee kunnen we veel leed besparen. Zelf wil ik blijven genieten van wat ik wel kan en mijn kinderen zien opgroeien. Mijn leven is anders dan ik had verwacht, maar ik ben dankbaar voor wat ik heb.”