“Leven na een herseninfarct betekent balans zoeken in een wereld vol prikkels”

Tijdens een ontspannen vakantie in Oostenrijk slaat het noodlot toe. Renate Theune (51) uit Purmerend wordt volledig onverwacht getroffen door een herseninfarct. Het moment markeert het begin van een leven dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Nu, 5,5 jaar later, deelt Renate haar verhaal om anderen te helpen en aandacht te vragen voor de onzichtbare gevolgen van een hersenaandoening. 

“Het gebeurde tijdens de après-ski”, vertelt Renate. “Ineens werd alles zwart aan één kant van mijn zicht, en ik kon mijn rechterkant moeilijk bewegen. Ik raakte in paniek, maar dacht dat slapen zou helpen. De volgende ochtend ging ik alsnog naar de dokter, die me direct doorstuurde naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ik een herseninfarct had gehad, waarschijnlijk veroorzaakt door een aangeboren hartafwijking waar ik niets van wist. Twee weken lag ik in het ziekenhuis in Oostenrijk, terwijl mijn wereld op z’n kop stond.” 

Dagelijkse uitdagingen

De gevolgen van het infarct openbaren zich pas na verloop van tijd. “In het begin stond ik in de overlevingsmodus”, vertelt Renate. “Mijn vader overleed kort erna. Alles kwam tegelijk op me af. Pas maanden later werd ik uitgeput op non-actief gezet door mijn werkgever. Ik kon niet meer uit mijn woorden komen en kreeg last van ondraaglijke schedelpijn, wat mijn dagen beheerste.” 

Renates leven draait nu om het vinden van een balans tussen activiteit en rust. “Mijn energieniveau is laag. Mijn enthousiaste karakter moet continu geremd worden. Uiteten, concerten, verjaardagen – ik mis het enorm. Heel af en toe probeer ik het nog, maar ik weet dat ik daarna moet bijtanken. Alles draait om plannen en vooruitdenken. Zelfs een weekend weg betekent keuzes maken: één activiteit per dag, en de rest van de tijd rust nemen.” 

Onzichtbare gevolgen

Een van de moeilijkste aspecten van haar hersenaandoening is dat mensen vaak niet zien wat er aan de hand is. “Mensen denken al snel: het gaat toch goed? Je werkt nog, je ziet er gezond uit. Maar ze weten niet dat ik vaak uitgeput thuis kom, dat ik mijn bed soms amper uit kan komen door de pijn of dat de tv-reclame voelt als een dreunend orkest. Het is een eenzaam gevoel; alleen ik kan echt weten hoe het is.” 
 
Renate blijft zoeken naar manieren om haar klachten te verlichten. “In de beginfase werkte ik met een personal trainer om mijn balans en coördinatie te verbeteren. Later kwamen daar fysiotherapie, osteopathie, acupunctuur en homeopathische middelen bij. Een oud klasgenoot, die homeopathisch arts is, hielp me hiermee en bracht me uiteindelijk bij de acupuncturist. De pijnpoli hielp met injecties om zenuwpijn te blokkeren. Het is een lange zoektocht geweest, maar ik blijf geloven in groei. Ik heb geleerd om mezelf kleine uitdagingen te geven – een etentje, een optreden – en die momenten koester ik.”

Steun van haar man

Renate kan rekenen op de steun van haar man Richard. “Hij begrijpt wat ik nodig heb, ook zonder dat ik iets hoef te zeggen. Dat maakt alles zoveel makkelijker. We plannen nu bewuster en kiezen samen voor kwaliteit boven kwantiteit. Zijn steun is onmisbaar.” 
 
Renate blijft optimistisch. “Ik hoop dat ik mijn pijn beter onder controle krijg. Dat is de grootste belemmering in mijn dagelijks leven. Maar ik wil blijven werken, blijven ondernemen en mijn grenzen af en toe verleggen. Als je jezelf niet uitdaagt, wordt je wereld steeds kleiner. Ik wil onderdeel blijven van de maatschappij, hoe moeilijk het soms ook is.” 

Renates verhaal laat zien hoe groot de impact van een herseninfarct kan zijn, ook als je het niet direct ziet. Met haar openheid hoopt ze anderen te inspireren en bewustzijn te creëren. “Het kan iedereen overkomen. Daarom is het zo belangrijk dat we blijven investeren in onderzoek en ondersteuning voor mensen met een hersenaandoening.”

Hersenstichting Collecteweek

Van maandag 27 januari t/m zaterdag 1 februari 2025 is onze collecteweek en halen wij geld op voor meer hersenonderzoek om hersenaandoeningen te behandelen. Ook zetten wij ons in om hersenaandoeningen te voorkomen.

Help je mee?