Op vakantie

Op vakantie gaan, wat is dat toch heerlijk! Even een andere omgeving dan thuis en het gevoel hebben niets te moeten, maar alleen van alles te mogen. Ik besef me ten zeerste dat het een luxe is en ben er dankbaar voor dat wij ons dat zo nu en dan kunnen permitteren.

Hoe lastig is het nú een vakantie te plannen die voor ons 5en haalbaar is en naar de zin. Dit zijn voor mij confronterende momenten. We kunnen niet meer, onbevangen, gewoon gaan.

Terugblik vakantie

Twee jaar geleden hadden we een vakantie geboekt naar Turkije. Na de ellende van de voorgaande jaren, met betrekking tot mijn klachten en het veel bezig zijn met mijn herstel, gunde ik de kinderen deze vakantie enorm!

Ik voelde me redelijk op dat moment en zag deze reis dan ook redelijk zitten. Niet wetende dat ik, doordat ik vlak daarvoor ziek werd, een flinke terugval ervaarde.

Deze bestemming was voor de kinderen de allerleukste! Zoveel zwembaden, een kermis, de hele dag ‘gratis’ ijsjes, eten en drinken en vele glijbanen. Voor ieder wat wils.

Echter, voor mij was het teveel van het goede. Wat een prikkels!!!! Ik hield me sterk en liet me niet kennen, maar voelde me steeds minder fijn. Dit confronteerde me keihard met de werkelijkheid: Dit kan ik niet.

Afzondering

Gelukkig was er een rustig strand en 1 rustig zwembad, waar ik me kon afzonderen (al moest ik om bij het strand te komen eerst door een tunnel met blacklight en neon verlichting en vervolgens langs de kermis). Daarbij zonderde ik me ook af van mijn gezin.  Ik vond het met de dag heftiger en voelde me met de dag ellendiger. De prikkels stapelden zich op.

Het was fijn om de kinderen zo te zien genieten, maar zelf telde ik de dagen af. Wat wilde ik graag naar huis.

Thuis blijven?

Door omstandigheden krijgen we dit schooljaar de kans om 2 weken, buiten de schoolvakantie, op vakantie te gaan. Met Turkije in mijn achterhoofd was ik wat terughoudend. Het voelde als 4 tegen 1, bij het maken van een keuze. Al wil ik nog zo graag, ik word er uiteindelijk niet gelukkig van. Gezien ik het mijn gezin zo gun heb ik zelfs voorgesteld thuis te blijven. Dan hoeven ze geen rekening met mij te houden, kunnen ze lekker doen wat ze willen en hoef ik me geen moment bezwaard te voelen. Dat was geen optie!

Het leek of het zo moest zijn. De vliegvakantie die we uiteindelijk hadden uitgezocht en waarin ik me enigszins kon vinden, was niet meer te boeken.

Op vakantie in eigen land

Vanuit het niets stelde ik de kinderen de vraag hoe ze het zouden vinden om 2 weken in Nederland op vakantie te gaan. Ik liet wat foto’s zien van vakantieparken met mooie zwembaden en genoeg glijbanen.  Zonder enige twijfel waren ze om. Ze vonden het prima!!

We hebben vooral gekeken naar wat hier wél is, en niet naar wat er, in vergelijking met een vliegreis, niet is. Ik voelde nu dat we een keuze hadden gemaakt met zijn 5en en vooral voor mij gaf dat een boel rust. Ik kan nu delen in de voorpret, zonder dat ik me bij voorbaat al druk maak over alle prikkels en zonder dat ik me enig moment bezwaard hoef te voelen.

Lees hier de vorige blog van Suzanne

Suzanne liep in 2018 hersenletsel op door een confettikanon die te dicht bij haar gezicht afging. Dit veranderde haar leven van het ene op het andere moment. Ze hoopt met haar blogs iets te kunnen betekenen voor mensen die iets dergelijks hebben meegemaakt.