Levenslust (of het gebrek daaraan)

Kortgeleden heb ik tien maanden intensieve revalidatie afgerond. Ik was daar om te zorgen dat ik herstel van mijn hersenschudding. Dit is wat ik sindsdien allemaal doe (ook i.v.m. mijn gewrichtsklachten):

• Ik bouw dagelijks op met mentale activiteiten zoals muziek luisteren, lezen met achtergrondgeluid, computerwerk en film kijken.
• Ik bouw dagelijks op met fysieke activiteiten zoals wandelen en fietsen.
• 1-3 keer per week doe ik Pilates.
• 3 keer per dag doe ik mijn balans- en krachtoefeningen.
• En om niet te vervallen in een patroon van overbelasten en dan weer onderbelasten heb ik voor alles wat ik doe vuistregels: niet langer dan 45 minuten bellen, niet langer dan 35 minuten staand buiten werken, etc.

Het is een hoop. Als ik even niet uitkijk staat alles wat ik doe in het teken van beter worden: “laat ik even naar buiten gaan, want dat is goed voor me” en “nu is het tijd om precies 28 minuten te lezen met de radio aan.” Blegh. In problemen oplossen alleen vind ik geen levensgeluk. Revalideren is geen levensdoel. Het afgelopen jaar kon ik soms weinig enthousiasme opbrengen voor nóg een dag leven met mijn beperkingen en steeds maar doen wat nodig is. Ik stel me zo voor dat ik aan het eind van mijn leven terugkijk:
“Wat heb je met je leven gedaan?” 
“Ik ben hersteld van mijn hersenschudding…” 

Herstellen én mijn dromen waarmaken

Nee. Als ik alleen maar bezig ben met mijn gezondheid, met beter worden of het einde van de dag halen zonder al te veel ongemak, is mijn leven wel erg kaal. Er moet ook iets tegenover staan. Mijn hart ligt niet bij herstel. Waar mijn hart wel ligt is: bij vrienden en familie, bij muziek, bij de natuur, bij me inspannen voor een rechtvaardigere en liefdevollere wereld. Ik werk nu aan beide: herstellen én mijn dromen waarmaken. Ik kan elke dag kleine stapjes zetten in de richting van wat echt belangrijk is voor mij. Eventjes aan mijn blog werken, een kaartje schrijven, iemand opbellen, werken op de zelfoogsttuin. Ook al is het nog maar klein, dit is zo belangrijk om weer vreugde te scheppen in mijn leven. Zo hervind ik mijn levenslust.

Vragen voor jou

• Wat geeft je vreugde en levenslust? 
• Wat is betekenisvol voor jou? Waar ligt je hart?
• Hoe zorg je voor een goede verhouding tussen doen wat voor jou nodig is en datgene doen waar je hart ligt?

Ottilia liep een aantal jaren geleden een hersenschudding op. Daarnaast is ze ook ‘rekbaar’. Zo rekbaar zelfs, dat ze daar erg veel last van heeft. Dat noemen ze dan het Hypermobiliteitssyndroom. Ze schrijft over haar leven met dit syndroom en hersenletsel in haar blogs ‘Rekbaar’.

Lees hier de vorige blog van Ottilia

Foto: Bartjan de Bruijn van www.mooimens.co