Een poppetje in een schuddebol

Januari 2021: een poppetje in een schuddebol

De huisarts verwijst me door naar de neuroloog wegens dagelijkse hoofdpijn en het gevoel dat ik vast zit. Ik kom geen stap verder richting herstel. Ik kan nog steeds niet werken. Niet sporten. Geen lange gesprekken voeren. En niet voor mijn dochter zorgen. Mijn lontje is kort, ik kan niet tegen geluid en licht en ik kan dingen niet goed overzien. Ik voel me net zo troebel als het poppetje in een schuddebol. Ken je ze?

Prikkelproducerende monstertjes

“Ik heb nog nooit iemand gezien die een val van deze hoogte kon navertellen. Verander je mindset, accepteer je klachten en leer ermee leven.” Dit is samenvattend de conclusie van de neuroloog. Hij stelt PCS, post commotioneel syndroom, en cognitieve ‘restklachten’ vast als gevolg van het ongeval. Net voordat ik mijn jas weer aan wil trekken, vraagt hij nog: “Hoe oud is jullie dochter eigenlijk?” Als ik antwoord dat ze drie jaar is en een lief, vrolijk en heel druk meisje is, legt hij zijn pen weer neer. “Ai…een peuter. Dat zijn op het eerste oog onschuldige, maar oh zo luidruchtige, gevaarlijke, drammende prikkelproducerende monstertjes.” Hij gaat verder alsof hij een kenner is: “Ze krijsen, laten glas op de grond kletteren, maken overal een pestbende, jengelen, zingen te hard, vallen hard, hebben speelgoed dat praat of nog erger, een pop die huilt.” Ik knik bevestigend. Hij had het niet treffender kunnen beschrijven. De neuroloog geeft het advies direct weg te gaan, zodra er veel peuterprikkels op me afkomen. “Hoe dan?”, vraag ik me af.   

Januari 2022: een jaar verder

Het afgelopen jaar heb ik diverse behandelingen gevolgd en keihard gewerkt om er weer bovenop te komen. Als mensen me vroegen: “wat doe jij eigenlijk de hele dag als je niet kunt werken?” Dan wilde ik het liefst schreeuwen: “Mijn best. Gewoon vreselijk mijn best.” In de hoop dat mijn beste beentje ’s avonds pas op zou zijn en niet om 12.00 uur al.
Begin 2021 verwachtte ik weer snel up and running te zijn, op zijn minst aan het einde van het jaar. Helaas was dat niet zo…

Renate liep in 2020 door een val van de trap Post Commotioneel Syndroom (PCS) op. Dit gebeurde 2 dagen na haar bruiloft. Niet echt de huwelijksreis die ze voor haar zag…

Lees hier de vorige blog van Renate