Hent kreeg op zijn 70e de diagnose Alzheimer

Hent heeft alzheimer. Hij heeft het lang ontkend, maar is die fase nu voorbij. Vaak vraagt hij vier keer per minuut hetzelfde en het kan zomaar gebeuren dat hij niet weet waar hij is, of wat hij ergens doet. Hent is er zeer emotioneel onder. De tranen staan in zijn ogen als hij begint te praten over zijn ziekte. Bekijk het openhartige verhaal van Hent en zijn zoon Freek.

Bekijk zijn verhaal

In 2019 woonde Hent nog thuis. Hij vertelt openhartig zijn verhaal en wat het met hem doet.

‘Ik durf nu tegen iedereen te zeggen dat ik alzheimer heb’

“Ik heb lang genoeg gejankt en steeds maar gezegd dat ik het niet had. Maar inmiddels weet ik beter. Ja, ik heb inderdaad een beginnende vorm van alzheimer. Na mijn pensioen is het steeds verder achteruitgegaan. Ik begon afspraken te vergeten, nam te veel geld op met mijn pinpas en ik wist niet meer wat ik eerder op de dag had gedaan.

Na mijn carrière als oud-profvoetballer bij NEC heb ik een tijd gewerkt als terreinmeester bij de Maldense voetbalclub Juliana ’31. Dat vond ik erg leuk om te doen. Helaas ging dat op een gegeven moment niet meer. Ik vergat cornervlaggen op te zetten en liet na afloop allerlei spullen op het veld staan. Dan zeiden ze: “Moet je dat niet even opruimen Hent?”, maar ik wist niet waar ze het over hadden. Tja, dat klopt natuurlijk niet. Dat weet je dat er iets niet goed zit.”

Letterlijk de weg kwijt

“Met mijn langetermijngeheugen is niks mis, maar op nieuwe plekken gaat het soms minder goed. Het kan zomaar gebeuren dat ik niet meer weet waarom ik ergens ben. Laatst ging ik alleen met de bus van Nijmegen naar Malden. Ik heb continu met één van mijn zoons zitten bellen. Anders was het helemaal misgegaan. Gelukkig stapte ik bij de juiste halte uit. Maar het kan ook gebeuren dat ik mijn zoons in paniek opbel omdat ik letterlijk de weg kwijt ben.

Ondanks mijn ziekte kan ik nog redelijk veel zelf doen. Ik woon zelfstandig in een appartement naast het bejaardentehuis en fiets heel veel op mijn e-bike. Door de straatnamen te onthouden probeer ik mijn hersenen te trainen. En ik krijg veel hulp van mijn zoons, zoals met het regelen van zorg, het huishouden, financiën dat soort zaken. Zij zorgen in principe nu voor mij. Dat hoort natuurlijk andersom te zijn.”

Hoe gaat het nu met Hent?

Inmiddels, in 2024, is de situatie van Hent iets veranderd. Hij is achteruit gegaan. Had hij voorheen alle vrijheid om rond te fietsen, inmiddels kan Hent niet meer met die vrijheid omgaan. Steeds vaker kreeg de familie telefoontjes van de plaatselijke supermarkt dat hij daar rond hing, beveiliger speelde, mensen aansprak en boodschappen meenam onder zijn jas. Het voelde niet meer veilig en de familie greep in.

Hent leeft nu vooral in het verzorgingshuis. Aan zijn sleutelbos zit een digitale sleutel waarmee hij een beperkt aantal deuren kan openen. Het is een tussenstap naar een gesloten afdeling en het is wennen, zowel voor Hent als voor de verzorgers.
Als oud brandweerman heeft Hent de drang om vrij naar buiten te kunnen. Hij trekt dan deuren open, die door de instellingen van zijn digitale sleutel niet automatisch open gaan, maar raakt soms alsnog buiten. Dan krijgen zijn verzorgers een belletje van de supermarkt dat hij daar weer is. De zorg haalt hem dan netjes op.

Wanneer het echt noodzakelijk is zal Hent naar een gesloten afdeling gaan, maar zolang het kan heeft hij zijn leefcirkel. Zijn huidige leefsituatie geeft rust voor iedereen. Zijn verzorgers zorgen voor afleiding en het lukt steeds beter om Hent mee te krijgen als hij voor de deur staat en in eerste instantie niet mee wil. Al met al is Hent nog steeds die praatgrage opa van 81 jaar. Die lichamelijk gezond is en veel humor heeft, maar de vrijheid kan hij niet meer overzien.

Wat doet de Hersenstichting?

Gezonde hersenen zijn niet vanzelfsprekend. Al meer dan 4 miljoen Nederlanders hebben een hersenaandoening. In veel gevallen bestaat er nog geen behandeling die de aandoening kan vertragen of stoppen. Wij zetten daarom alles op alles voor gezonde hersenen voor iedereen.

Om dat doel te bereiken, werken we samen met onderzoekers, professionals, bedrijven, patiënten en het publiek. Samen vinden we oplossingen om de hersenen gezond te houden, hersenaandoeningen beter te behandelen en mensen met een hersenaandoening te helpen mee te doen in de maatschappij. Dat doen we door onderzoek en innovaties te financieren, voorlichting te geven en het belang van onze hersenen overal op de agenda te zetten.