Overzicht

Het is een zondagmiddag en ik besluit om mijn administratie bij te werken. Ik woon inmiddels al meer dan een jaar in mijn nieuwe huis en het is er nog niet van gekomen. Iedere brief die binnen kwam is geopend, gelezen en afgewerkt indien nodig en anders weggegooid. Al die brieven en rekeningen zijn vervolgens in een grote doos beland met het idee dit maandelijks uit te zoeken. Nu moest het maar eens gebeuren. Eigenlijk zou het een kleine moeite moeten zijn om het op te bergen maar het kost me zo veel energie. Het blijft een lastig klusje om te doen, ook vanwege mijn concentratieproblemen. Maar goed, deze zondag ben ik redelijk fit en het regent buiten dus ik pak de mappen en de doos en ik begin (na een zucht).

Stapeltjes

Ik moet beginnen met sorteren, stapeltjes: gemeente, rekeningen en andere dingen. Dat zijn maar 3 stapeltjes, dat is best overzichtelijk dacht ik. Toch stagneer ik al bij het stapeltje gemeente. Er is zoveel en het zijn zoveel verschillende dingen, dat moet ik de stapel moet opsplitsen in meer stapeltjes; WMO, pgb, WWB en algemeen.

De tafel ligt al vol en ik dacht dat ik goed bezig was tot op het moment dat ik ineens het overzicht kwijt was. Ik zat met een brief in mijn handen en ik wist het niet meer. Ik moest zoeken naar het juiste stapeltje, maar kon het niet meer vinden en werd boos op mezelf. De tranen stromen over mijn wangen, terwijl ik een poging deed om het goede stapeltje te vinden. Ik heb verdorie jarenlang een eigen zaak gehad en hield daar mijn administratie prima in orde. En nu zat ik daar te stuntelen met een brief waarvan ik maar niet kon bedenken op welk stapeltje die hoorde.

Complete chaos

Ik keek naar de stapel die ik nog moest en ineens gaf ik het op. Ik was bekaf dus ik stapelde alles weer op, stopte het terug in de doos en voelde dat ik even moest gaan slapen. Het was een complete chaos in mijn hoofd. Dit is iets waarbij ik hulp nodig heb ook al baal ik daarvan. Ik moet iemand gaan vragen me te helpen. Toegeven dat ik zelfs zoiets eenvoudigs niet zelf kan. Gelukkig heb ik nog steeds een begeleidster en wil zij me natuurlijk graag komen helpen. Samen bedenken we een systeem waardoor het voor mij makkelijker wordt om het bij te houden. Het komt goed, maar soms vind ik het nog steeds moeilijk om steeds weer geconfronteerd te worden met de beperkingen die ik overgehouden heb aan mijn CVA.

Accepteren

Eigenlijk gaat het de laatste tijd goed met me, totdat ik zoiets tegen kom en even terug val. Dat zal waarschijnlijk blijven gebeuren, ook dat moet ik accepteren. Het lijken zulke kleine dingen; het overzicht even kwijt raken, zoals nu met de administratie. Maar soms ook als ik in de supermarkt voor een schap sta vol met thee en die thee die ik nodig heb niet zie. Of soms als ik ineens de weg kwijt raak in mijn eigen woonplaats. Het hoort erbij, ik weet het. Meestal kan ik er tegenwoordig wel om lachen, maar soms is het heel erg lastig. Gelukkig kan ik in heel veel situaties tegenwoordig wel weer het overzicht houden; in het verkeer op de fiets, mijn huishouden, mijn weekplanning, allemaal dingen die moeilijk zijn geweest en die ik opnieuw heb moeten leren, maar nu wel weer kan. Ik ben toch wel goed bezig dus! Het is een kwestie van volhouden en doorzetten; dan komt er een dag dat ook die administratie weer goed zal gaan.

Irma

Lees hier de vorige blog van Irma.

Irma onderging eind 2009 een hersenoperatie waarbij een meningeoom (tumor vanuit het hersenvlies) verwijderd werd. Helaas was er een complicatie, een beroerte na de operatie had ernstig gevolgen; halfzijdige verlamming en niet zichtbare restverschijnselen. Na een lang revalidatietraject bleken de restverschijnselen zodanig te zijn dat zij volledig arbeidsongeschikt werd verklaard. Irma heeft een zeer positieve instelling en de sterke wil om zelfstandig te zijn. Hierdoor is zij ver gekomen. Ze schrijft graag over haar leven met NAH.

Ook heeft Irma een autistische zoon, die helaas door zijn aandoening niet meer thuis woont.