’Geheime hoofdbewoner’

Mijn geheime hoofdbewoner. Ja, want zo noem ik je. Ik weet namelijk dat je er zit, al zie ik je niet.. Ik hoor je niet, maar toch weet ik dat je er bent. Tenslotte ben je overal bij mij en ga je met mij mee. Dat klinkt best gek, maar het is helaas de realiteit.

Je laat weten dat je jouw plek niet hebt verlaten…

Een tijd lang heb je niks van jezelf laten merken, maar de afgelopen dagen laat je weten dat je jouw plek niet verlaten hebt. Je geeft mij hoofdpijn… steken.. tintelingen.. Je maakt me bang.. Je maakt me verdrietig…, maar je maakt me ook sterk. Ondanks ik soms vecht tegen mijn angst en mijn verdriet wil ik het liefst sterk zijn. Kom op! Laat je niet van de wijs brengen na een aantal tintelingen die ook wel door mijzelf tripjes genoemd worden. Er is zoveel in het leven wat je eruit moet halen. Kijk vooruit en geniet. Geniet van de kleine dingen die er zijn.

Maar eerlijk is eerlijk en ook ik heb mindere dagen. Dagen dat je pijn hebt, dagen dat je soms voor je uit zit te staren en nadenkt. Momenten die door je hoofd gaan wat betreft de toekomst. Maar wat is nu de toekomst. Is dat over 5 minuten.. een half uur… een jaar?! Ze zeggen weleens ‘’iedere dag is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen!’’ Ik begin te denken aan de lichtpuntjes in mijn leven. Een huis, een baan.. Ik heb al veel bereikt en toch is er nog veel meer wat ik wil bereiken. Ik wil niet denken of dat ooit gaat gebeuren, want misschien gebeurd het wel niet.. en dan is de teleurstelling groot. Daarom besluit ik om voor alle mooie dingen te gaan!

Maar altijd blijft die ene vraag ‘’waarom’’.

Waarom bestaat dan verdriet? Waarom komen steeds die tripjes. En waarom komt daar nooit verandering in? Maar ik denk dat er in dat ene woordje ‘’waarom’’ veel meer zit. Het verteld je iets. Waarom verteld je dat je moet genieten van alles wat op je pad komt. Het helpt je niet als je gaat denken waarom nou… want het antwoord op deze vraag zou je nooit krijgen.

Ik lig in mijn bed en ik denk na. Over de tijd voordat ik ziek werd.. Ik vind het soms moeilijk te realiseren wat ik toen kon en ik dat mezelf bijna niet meer voor me kan stellen. Midden in de pubertijd de zon scheen volop. Tot er een behoorlijke regenbui viel. Dat stuk sla ik liever over en ik begin een mooie regenboog te zien. Die regenboog leid naar een pot met goud! Maar laten wij het goud eens veranderen in een toekomst. Zonder tripjes, zonder zorgen. Maar wat ik al eerder vertelde… die toekomst is niet over een jaar… de toekomst begint zo al!

Hier en nu…

Dus ik denk aan de momenten van het hier en nu.. Ik ben gelukkig, want ik ben omringt met lieve mensen waar ik zielsveel van hou. Weet je… dat is denk het kostbaarste in mijn leven. Mijn zus, een goede vriend en mijn vriendinnen. Je hoeft niet rijk te zijn, je hoeft niet alles te hebben wat je wilt of alle missies volbracht te hebben. Mensen waar je omgeeft zijn niet te koop, vind je niet zomaar.. Dat is geluk! En al vraag ik me soms af .. Waar heb ik dit aan te danken?! Maar dat is misschien wel het geluk wat je van boven krijgt. En ik mag daar alleen maar voor danken. Iedere avond weer. Ik ben een gezegend mens! Dank u wel!

Jantienne kreeg op 20-jarige leeftijd te horen gekregen dat ze een hersentumor heeft. Dit heeft haar leven veranderd. Ze hoopt met haar blogs zoveel mogelijk mensen te steunen en kracht te geven.

Lees hier de vorige blog van Jantienne